de Volkskrant van 3 oktober 1984, Kunst, recensie
Trio Kontrasten opent seizoen glansrijk
Concert: Muziek van Leo Smit, Bartók, Keuris en Wladimir Mendelsohn. Uitvoerenden: Trio
Kontrasten, bestaande uit Claire Huydts, (alt)viool, Pierre Woudenberg, klarinet en Jan Sprij, piano.
Plaats: De IJsbreker, Amsterdam.
"De Suite is bijna vermorzeld in de bezuinigingen", zegt IJsbreker-directeur Jan Wolff. "Maar wat daar
gebeurt heeft voor het muziekleven zo veel betekenis dat de IJsbreker alle mogelijke medewerking heeft
verleend toen het Suite-bestuur ons over een mogelijke samenwerking benaderde."
De Suite, voorheen Amsterdams kleinste muziekzaaltje, meer dan dertig jaar gehuisvest tussen de
schuifdeuren van Peter en Hetta Rester, gaf afgelopen maandag haar eerste concert in de IJsbreker. Bij
die gelegenheid werd het belang van de organisatie onderstreept met de uitreiking van de Van
Steedenfondsprijs die om de twee jaar wordt toegekend aan instellingen of personen die een doel van
maatschappelijk belang nastreven op geestelijk, wetenschappelijk of kunstzinnig gebied. De Suite krijgt
de prijs (een bedrag van vijfduizend gulden) voor haar baanbrekende werk: eigentijdse Nederlandse
kamermuziek te bevorderen en jonge, veelbelovende musici podiumervaring te verschaffen.
Het nieuwe Suite-seizoen werd glansrijk geopend door het Trio Kontrasten, een ensemble dat zich
overigens al een zekere naam heeft verworven. Samenspel van hoog niveau, gekoppeld aan zichtbaar
musiceerplezier kenmerkt hun optreden. Een verrassend onderdeel van het programma was het Trio
voor klarinet, viool en piano van Leo Smit, een vrijwel onbekende componist, die op 43-jarige leeftijd
stierf in een Duits concentratiekamp. Het is een heel oorspronkelijk, zij het niet altijd even stijlvast
stuk in vier aaneensluitende delen. De uitvoering van het Trio Kontrasten kan wat mij betreft zo op de
plaat gezet worden. Ook Muziek van Tristan Keuris en Kontrasten van Bartók
werden overtuigend gebracht. Vooral het virtuoze en rijk geschakeerde spel van klarinettist Pierre
Woudenberg droeg bij tot een spannende luisterervaring.
Voos en hol
Vermakelijk, maar voos en hol was Vladimir Mendelsohns Histoire véritable de
l'exécrable Count Dracula, waarmee het concert besloten werd. Het ensemble werd voor deze
première uitgebreid met een zingende-zaag-speler en met de 35-jarige componist zelf aan de
synthesizer. De zingende zaag, helaas door apparatuur en lessenaars aan het oog onttrokken, leverde nog
de meest interessante bijdrage aan de lang uitgesponnen combinatie van één enkele
majeur-mineur-drieklank en wat café-muziekjes. Een aardig effect was te horen aan het slot:
buisklokken, bespeeld met drukpunt-massage-vibratoren. Gelukkig slaagde dit muzikaal vampirisme er
niet in de uiterst positieve herinnering aan het voorafgaande uit te wissen.
Ook voor het komende seizoen heeft de Suite nog heel wat in petto: plannen voor speciale series
en projecten, samenwerking met andere muziekorganisaties en verkenning van nieuwe terreinen in de
muziekpraktijk. Basis blijven de wekelijkse maandagavondconcerten. Suite-directeur Jurriaan Röntgen:
"Met kunst- en vliegwerk hebben we ons weten te redden uit een subsidievermindering van bijna veertig
percent. Desondanks gaan we door, anders gaat een belangrijk Amsterdams podium voor jonge mensen
gewoonweg verloren."
© Frits van der Waa 2006
