Let op: de website is verhuisd naar fritsvanderwaa.nl

de Volkskrant van 04-10-2004, Pagina 11, Kunst, Recensie

Goodman excelleert in belabberde zaal

C.P.E. Bach, Beethoven en Brahms. Holland Symfonia o.l.v. Roy Goodman. 2 oktober, Stadstheater, Zoetermeer. 5 oktober in Hoorn, 6 oktober in Haarlem.

Als het debuutconcert van Roy Goodman bij Holland Symfonia iets heeft aangetoond, is het wel dat de nieuwe chef zelfs de meest belabberde omstandigheden het hoofd weet te bieden. Door een speling van de agenda vond Goodmans eerste officiële optreden met het orkest plaats in het Stadstheater in Zoetermeer, een zaal die zo'n bordkartonnen akoestiek heeft dat het orkest kunstmatig versterkt moest worden. Om het nog erger te maken bleek de aanwezige concertvleugel in een dusdanig verkommerde staat te verkeren dat pianist David Kuyken moest terugvallen op een huiskamervleugel.

Maar Goodman liet zich niet uit het veld slaan, en maakte er zowaar een feestje van. Holland Symfonia, het orkest dat twee jaar geleden ontstond uit een fusie tussen het Noordhollands Philharmonisch Orkest en het Nederlands Balletorkest, heeft het programma het motto De eerste de beste meegegeven. Dat knipoogje slaat zowel op de benoeming van de 53-jarige Brit als eerste vaste dirigent van het gezelschap, als op de inhoud van het programma, waarin drie stukken met het predikaat Nr.1 bijeengebracht zijn.

Goodman won het publiek meteen voor zich met een korte causerie over harmonische progressies, die hij met behulp van de piano van klinkende illustraties voorzag. Vervolgens stortte hij zich met overgave op de Symfonie Nr.1 van Carl Philipp Emanuel Bach, een avontuurlijk werk vol flitsende drieklankbrekingen die in stereo door het orkest heen en weer kaatsen.

Bij het Eerste pianoconcert van Beethoven waren de handicaps wel erg groot. De klank van het noodvleugeltje en die van het orkest leken uit twee verschillende werelden afkomstig. Niettemin sloeg David Kuyken zich er manhaftig doorheen, met ietwat sec doch sprankelend spel, en bereikte Goodman in het slotdeel een bijna onstuimige uitbundigheid.

Ook in Brahms' Eerste symfonie kon nu geen mooie versmolten orkestkleur ontstaan, maar opnieuw slaagde Goodman erin de muzikale essentie overeind te houden. 'De eerste de beste' is hij zeker niet, en dat belooft wat – zeker voor het volgende seizoen, wanneer het Holland Symfonia weer over een fatsoenlijke zaal kan beschikken in het verbouwde Haarlemse Concertgebouw.


© Frits van der Waa 2006