de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 5 juli 2008 (pagina 07)
Naar 'La Traviata' met een poncho tegen de regen
La Traviata van Verdi door het Noord Nederlands Orkest o.l.v. Jan Willem de Vriend en Eva Buchmann.
3 juli, Vismarkt, Groningen.
Met lede ogen zullen dirigent Jan Willem de Vriend en de zijnen naar de strakblauwe hemel hebben
geblikt, daags na de openluchtvoorstelling die het Noord Nederlands Orkest had aangekondigd als een
'zomers spektakel'.
Twee jaar terug bracht het orkest op de Groningse Vismarkt inderdaad een sprankelende Die
Zauberflöte, maar vorig jaar was er geen geld voor Die Fledermaus, en de zomer van
2008 bracht voor Verdi's La Traviata geen zonneschijn, maar een grauw zwerk waaruit de regen
gestaag neerviel.
Maar de zangers werden door het vallend nat dusdanig in hun bewegingsvrijheid beperkt dat het eerder
een semi-geënsceneerde opvoering werd. Toch oogde het niet kwaad, met een grote stellage die het
hele orkest overspande en vanwaar het in fleurige gewaden uitgedoste Noord Nederlands Concertkoor
via luidsprekers een winddruk ontketende die de uitgedeelde wegwerpponcho's deed bollen.
Het verhaal van de courtisane Violetta Valéry die in haar verhouding met Alfredo Germont wordt
gedwarsboomd door diens grimmige vader en in de derde akte bezwijkt aan tbc is bepaald niet vrij van
negentiende-eeuwse operaclichés, maar de muziek die Verdi daarbij heeft gecomponeerd, is van een
ongebroken kwaliteit.
Het NNO had met name voor de drie hoofdrollen even innemende als capabele zangers ingehuurd. Voorop
de nog maar 25-jarige Russische sopraan Julia Novikova, die als Violetta de voorstelling voor een
belangrijk deel droeg. Haar landgenoot Roman Shulakov is een zanger met een opvallend naturel tenorgeluid en oor voor de
fijnere nuances, en Marcel Boone, een bariton met een voor de oude Germont nog ietwat jeugdig geluid,
maakte niettemin indruk met zijn krachtige vertolking.
Over de klankbalans in het orkest viel dankzij de goed verzorgde geluidsregie niet veel te zeggen, maar
tempo en nuance had de uitvoering zeker, al kostte het de musici wat moeite om bij abrupte zwenkingen
gelijk door de bocht te komen. Dat de in de oude muziek begonnen dirigent De Vriend zijn Verdi goed in de vingers heeft is volkomen
duidelijk.
© Frits van der Waa 2008
