de Volkskrant van 16 april 1988, Kunst, recensie
Een droge, punctuele Histoire du Soldat
Stravinsky-programma door het Radio Blazers Ensemble o.l.v. Roland Kieft en m.m.v. Lieuwe Visser. In
De Unie, Rotterdam. Herhaling: Vanavond, Amsterdam.
Componeren is het vormgeven van de tijd. Geen componist heeft dat zo duidelijk en geconcentreerd
hoorbaar gemaakt als Igor Stravinsky. Stravinsky zette de gangbare regels van het muzikale schaakspel
op hun kop. In zijn muziek zwenken torens als paarden over het bord, en heeft Koning Harmonie zijn
dominante positie moeten prijsgeven aan een regiment van pionnen: notengroepjes die zich voor- en
achterwaarts door de tijd lijken te bewegen.
Het Radio Blazers Ensemble brengt een programma met vijf werken van Stravinsky, waarin een
concertante uitvoering van l'Histoire du soldat de hoofdmoot vormt.
Het Radio Blazers Ensemble is in 1968 opgericht door een aantal radiomusici en volgt globaal het
spoor van het tien jaar oudere Nederlands Blazers Ensemble. Het brengt programma's met vooral
vroeg-twintigste-eeuwse muziek, waarvan tien jaar geleden een prikkelende werking zou zijn uitgegaan,
maar die heden ten dage eerder klinken als de leus "vakmanschap is meesterschap".
Maar wat zou het. Stravinsky kan niet genoeg worden gespeeld. En in de Rotterdamse Unie kwam de
droge, van alle glamour ontdane klank die Stravinsky vooral in zijn muziek voor blazers
nastreefde, wonderwel tot zijn recht.
Dirigent Roland Kieft voerde de radioblazers aan in ritmisch punctuele uitvoeringen. Met name het
Octet kreeg messcherp en spiritueel gestalte. Daarentegen stegen de vertolkingen van het
Concertino en de Pastorale niet uit boven het plichtmatige, waaraan vooral de bijdrage
van violist Peter Thoma debet was.
Maar de zeven musici die het orkest van l'Histoire du soldat vormden, lieten horen dat het
Radio Blazers Ensemble tot meer dan vakkundig spel in staat is. Else Krieg, die hier de belangrijke
vioolpartij voor haar rekening nam, schitterde door inzet en precisie, en de overige musici bleven daar
niet bij achter. Lieuwe Visser, die de tekst – in de bekende vertaling van Nijhoff –
voordroeg, was in zijn element, vooral in zijn spel als de Duivel.
In de Unie zitten de musici oog in oog met het publiek, wat de snijdende directheid van de
uitvoering nog verhoogde. Het is de vraag of diezelfde intensiteit ook bereikt kan worden in de
Amsterdamse Waalse Kerk, waar het concert vanavond wordt herhaald.
© Frits van der Waa 2006
