de Volkskrant van 18 mei 1991, Kunst, recensie
Mooi spul voor steeds hetzelfde volk in muziekfestivalland
De Suite Muziekweek: concerten in de IJsbreker, Amsterdam. Tot en met 19 mei.
Als muziek een produkt is, dan is het toch een produkt waarbij eigenaardige marktprincipes een rol
spelen. Dat komt doordat het produkt gesubsidieerd wordt. En het komt ook doordat de fabrikanten de
kwaliteit van hun produkt en de verheffing van de consument zo hoog aanslaan.
Niettemin is de concurrentie in de muzieksector groot. Wat doet een ondernemer in zo'n geval? Hij
maakt zijn produkt beter, en hij maakt meer reclame. Hij pakt het, kortom, groot aan.
Een van de belangrijkste trends van de afgelopen tien jaar is de opkomst van het festival, de
muziekweek, de pakketpresentatie, of hoe men het ook noemt. Een wondermiddel waarmee je in een klap
vele vliegen vangt. Want in plaats van een stel rommelige marktkraampjes met muzikanten erin staat er
nu een harmonieus cultuurpaleis-annex-supermarkt, waaraan klanten, subsidiegevers, noch muziekpers
achteloos voorbij kunnen gaan.
Natuurlijk is het organiseren van festivals een daad van culturele betekenis, die bovendien veel
organisatorische inspanning en artistiek inzicht vergt. Toch doet een blik op het menu van de komende
weken de vraag rijzen of er niet een zekere overbevolking dreigt in festivalland. In kort bestek: dit
weekeinde besluit De Suite Muziekweek met vier IJsbreker-concerten het project Variations on America;
donderdag begint in de Rotterdamse Unie het vierdaagse festival Confrontaties; nog geen week
later opent in het Utrechtse Muziekeentrum het Internationaal Congres Vrouwen Muziek (inclusief vele
concerten); Exotiek in Rotterdam speelt zich af van 14 tot 16 juni en behandelt de relaties
tussen Indonesische en westerse muziek; aan het eind van de maand begint in Middelburg het Festival
Nieuwe Muziek en in Arnhem het Internationaal Koorfestival. Gedurende de maand juni brengt de IJsbreker
een concertreeks met nieuwe Nederlandse muziek. En dan is er natuurlijk nog – je zou het haast
vergeten het Holland Festival.
Bij vrijwel al deze projecten gaat het om muziek van deze eeuw, en dus om ongeveer dezelfde
publieksgroep. Het heeft er de schijn van dat er voor deze consumenten weinig meer overblijft dan
likkebaarden voor de etalages, aarzelend waaraan ze hun laatste spaarcenten zullen uitgeven.
Want mooie spullen zijn het. Zo heeft De Suite, het Amsterdams podium voor aankomende musici, met
de manifestatie Variations on America een fraai alternatief gevonden voor zijn serie wekelijkse
concerten, die helaas iets te dikwijls het karakter van voorspeelavondjes hadden. Zo niet bij dit
alomvattend – en onderhoudend – overzicht van twintigste-eeuwse Amerikaanse composities. Elk
van de concerten geeft een beeld van een periode of invloedssfeer: jazzmuziek, de Stravinskyanen, de
minimal music, enzovoort. Bovendien is elk programma voorzien van een voetnoot in de gedaante
van een Nederlands muziekstuk.
Voor de "nieuwe generatie musici", uitgenodigd op basis van eerdere Suite-optredens en -audities,
snijdt het mes aan twee kanten: behalve podium-ervaring en publiciteit doen ze er ook nieuw repertoire
mee op. Composities als de Sonata voor twee piano's van Harold Shapero, de Sonatina van
Kees van Baaren of Music for windinstruments, een vroeg werk van John Cage, zijn stukken om
vaker te spelen. En violiste Hebe Mensinga, pianiste Jeanette Koekkoek, het Blaaskwintet Diapente, het
pianoduo Ryoko Kondo en Nobuko Nagaoka, en pianist Reinier van Houdt zijn muzikanten om te onthouden.
En dat is nog maar een steekproef uit deze presentatie, waarmee De Suite bovendien een opmerkelijke
produktverbetering tot stand heeft gebracht.
© Frits van der Waa 2006
