de Volkskrant van 04-04-1998, Pagina 11, KUNST, recensie
Ster van Te Kanawa straalt toch nog
Kiri Te Kanawa. Radio Symfonie Orkest o.l.v. Robin Stapleton. 2
april. De Doelen, Rotterdam. Radio 4: 27 mei, 14 uur.
Noblesse oblige, adeldom verplicht, maar al met al had het
benefietconcert van Dame Kiri Te Kanawa veel weg van een verplichting -
al blijft het een nobel streven om je in te zetten voor de
leukemiebestrijding. De Grote Zaal van de Rotterdamse Doelen zat tot de
nok toe vol, wat dat betreft kan de organiserende Stichting Day by Day
terugzien op een geslaagde onderneming. Het was voor het eerst in zeven
jaar dat de wereldberoemde sopraan weer in Nederland te horen was.
Te Kanawa's leeftijd is een goed bewaard geheim. Maar wie een
dertigjarige carrière achter de rug heeft, loopt op zijn minst tegen
de vijftig. Het is haar niet aan te zien. En ook haar stem is wat je
noemt goed geconserveerd.
Een kleine twee uur lang dobberde het concert voort, slechts gedragen
door Te Kanawa's gulden stemgeluid, haar innemende uitstraling en
enkele feestelijke, maar nogal achteloos uitgevoerde instrumentale
'nummers' van componisten als Mozart en Bizet.
De Engelse dirigent Robin Stapleton heeft al vaker met Te Kanawa
samengewerkt, wat waarschijnlijk de aanleiding was hem uit te nodigen.
Een licht is hij bepaald niet, getuige het geholderdebolder waarin het
Radio Symfonie Orkest menigmaal verviel, maar hij toonde zich wel een
gewetensvol begeleider.
De wijze waarop Te Kanawa een aantal aria's van Händel en Mozart
over één kam schoor was technisch onberispelijk, maar van
reliëf of karaktertekening was geen sprake. Eerst na de pauze kwam
er leven in de brouwerij, toen de zangeres op dramatische wijze geveld
werd door een kikker in de keel, halverwege het tweede lied uit Chants
d'Auvergne van Marie-Joseph Canteloube. Na een theatrale
recuperatieperiode van minstens vijf minuten keerde ze terug, steunend
op een glaasje water, en hervatte haar optreden laconiek, maar kennelijk
vastbesloten om deze smet op haar adellijk blazoen uit te wissen.
De lieve liedjes van Canteloube gaven haar daarvoor weinig
gelegenheid, maar in de drie resterende aria's uit opera's van Bizet,
Korngold en Charpentier begon eindelijk het licht van de Grote Ster te
stralen. Het Franse repertoire, met zijn briljante lyriek, is haar dan
ook op het lijf geschreven - zozeer dat het pas halverwege Korngolds
aria evident werd dat ze niet in het Frans, maar in het Duits zong. In
dat wonderbaarlijke laatste kwartier zette Te Kanawa al haar gaven -
haar dynamisch raffinement, haar in alle registers even lenig en
klankrijk stemgeluid en bovenal haar interpretatieve vermogens - in
dienst van de muziek. En ook bij haar gehoor, een no nonsense-publiek
dat zich geen oren liet aannaaien en de neutrale noten van de sopraan
beantwoordde met een even neutraal applaus, brak ten slotte de
geestdrift door. Loon naar werken, zo gaat dat in Rotterdam.
de Volkskrant van 09-04-1998, Pagina 9, FORUM, brief
GEACHTE REDACTIE
Leeftijd
Frits van der Waa heeft het in zijn recensie over Kiri te Kanawa's
concert (de Volkskrant, 4 april) over 'het goed bewaarde geheim van haar
leeftijd'. Maar in 1994 vierde Kiri te Kanawa haar vijftigste verjaardag
in de Royal Albert Hall, van welk concert een cd is verschenen. Zij is
nu dus 54.
AMSTERDAM
Pieter Ruigrok van der Werve
© Frits van der Waa 2006
