de Volkskrant van 20-12-1999, Pagina 11, Kunst, Recensie
Iets te veel vioolfietsen van jonge Hilary Hahn
Brahms, Bach en Ernst/Schubert, door Hilary Hahn en Natalie Zhu. 17 december, Kleine Zaal, Amsterdam.
Het is niet niks om op je twintigste al op te mogen treden in de serie Grote Strijkers van het Concertgebouw. De jonge Amerikaanse violiste Hilary Hahn, het lievelingetje van Sony Classic, bleek vrijdagavond echter wat formaat betreft meer naar servet dan naar tafellaken te neigen.
Hahn speelt viool met het gemak waarmee een gewoon mens loopt of fietst, maar een groot deel van de tijd doet ze dat helaas ook met dezelfde gedachtenloosheid. Hoe adembenemend haar spel in technisch opzicht ook mag zijn, er gaat tegelijkertijd een benepen perfectie van uit.
Een belangrijk deel van haar programma was ingeruimd voor Brahms - nou niet bepaald de meest voor de hand liggende componist als je zo'n smalle, eenvormige toon produceert. Vooral de Eerste Sonate had daaronder te lijden, temeer daar haar begeleidster Natalie Zhu wel degelijk oor had voor de sonoriteit waar Brahms' muziek om vraagt. Ook Hahns vibrato - een bijna mechanische tremulant, ontbloot van iedere expressie - is vergeleken bij haar andere vaardigheden een verwaarloosd gebied.
Wanneer Hahn echter aan het vioolfietsen ontstijgt, wat van tijd tot tijd gebeurt, krijgt de muziek opeens vleugels, zoals in de Fuga uit Bachs tweede vioolsonate, waarin zij - overigens niet gehinderd door de nieuwe inzichten uit de oude-muziekhoek - opeens een onverwachte diepgang bereikte. Ook haar vertolking van het technisch veeleisende solowerk Le roi des aulnes van Heinrich Wilhelm Ernst was behalve verbazingwekkend virtuoos ook uitermate bevlogen. Waarschijnlijk helpt het dat aan dit stuk, een bewerking van Schuberts lied Erlkönig, een verhaal ten grondslag ligt, compleet met personages en dialogen.
Hahn moet het verhaal in de muziek van Bach en Brahms nog grotendeels ontdekken. In plaats van zich op sleeptouw te laten nemen door impresariaten en platenbonzen zou ze er beter aan doen haar licht op te steken bij een paar échte grote strijkers.
© Frits van der Waa 2006
