de Volkskrant van 27-04-2001, Pagina 2V, Kunst, Recensie
Galante blaast celli van podium
Inessa Galante, Natela Nicoli en het Vlaams Radio Orkest o.l.v. Lawrence Renes. 25 april, Dr. Anton Philipszaal, Den Haag. Radio West: 6 mei, 19.00 uur.
Tot in 1995 haar eerste cd's verschenen was de Letse sopraan Inessa Galante hier nauwelijks bekend, hoewel ze in het voormalige Oostblok al een aardige carrière had opgebouwd. Dat is nu verleden tijd. Van haar cd Debut zijn alleen al in Nederland 25 duizend exemplaren verkocht.
Galante is in. De Haagse Dr. Anton Philipszaal zat dan ook goed vol bij het benefietconcert dat ze woensdag gaf ten bate van de Stichting Day by Day, die zich sterk maakt voor de bestrijding van leukemie.
Daartoe zet de organisatie bij voorkeur grote zangers in. Een belangrijke steunbeer is tenor José Carreras, die zelf deze ziekte heeft gehad. Galante gaf eerder dit jaar een optreden met hem in Rotterdam, maar liet ditmaal horen dat ze in niemands schaduw hoeft te staan. Dat gold overigens ook voor haar sparring-partner, de van oorsprong Georgische mezzo Natela Nicoli.
De dames hebben een op Sovjet-Russische leest geschoeide scholing achter de rug, waardoor aan de Mozart-ariaatjes waarmee het programma opende meer strottenhoofd te pas kwam dan we tegenwoordig gewend zijn. Ook het Vlaams Radio Orkest gaf hem onder leiding van Lawrence Renes van jetje, en werkte zich monter claxonnerend door de ouverture van Le Nozze di Figaro heen.
Authenticiteit was nog verder te zoeken in het circa vier eeuwen oude, maar in Tsjaikovskiaans orkestgewaad gedrapeerde Ave Maria van Giulio Caccini. Het is Galantes grootste hit, maar je moet er wel van houden.
Eenmaal in de negentiende-eeuw van Bellini, Verdi en Puccini werd dit 'operaconcert' een waar feest, want in dit repertoire zijn beide zangeressen doorkneed. Ze hadden het eerlijk verdeeld: om beurten een solo-aria, en dan een duet. In zoetgevooisde eendracht staken ze elkaar naar de kroon op het punt van tekstexpressie.
Hoewel Galante Nicoli's meerdere is als het gaat over vocaal bereik en technisch kunnen, heeft ze soms de neiging om een te groot volume te maken. Zo blies ze de acht celli in Villa-Lobos' Bachianas brasileiras welhaast van het podium. Nicoli's voordracht, hoewel bescheidener, muntte daarentegen uit door de combinatie van ongekunsteldheid en raffinement. Natela Nicoli: onthoud die naam.
© Frits van der Waa 2006
