Rising Star
Schumann, Reger, Abazis, Brahms en Kodály, door Lars
Wouters van den Oudenweijer en Hans Eijsackers. 10 oktober,
Concertgebouw, Amsterdam. Radio 4: 2/11, 10.00 uur.
Spelen kan Lars Wouters van den Oudenweijer. Dat moet ook wel als
je wordt uitverkoren om deel te nemen aan de internationale
uitwisselingsserie Rising Stars. Samen met pianist Hans
Eijsackers beet de 24-jarige klarinettist woensdag de spits af in
deze reeks met een romantisch getoonzet programma.
Aan de hand van Reger, Brahms en Schumann demonstreerde hij zijn
fabelachtige beheersing van het instrument. Fraai gewelfde
melodiebogen, fluweelzachte tonen, elegante buitelingen door het
hele register, hij heeft het allemaal feilloos in de vingers.
Samen met Eijsackers, die een doortastende pianobehandeling niet
schuwt, verkende hij het grensgebied tussen expressiviteit en
ongegeneerd pathos.
Het programma bevatte ook een première, €, van de
Griekse
componist Theo Abazis, een stuk dat geïnspireerd is op de
frictie
die de euro in ons leven teweeg zal brengen. Abazis exploreert de
karakteristieken van de klarinet met grote bedrevenheid, en laat
trage, uitgesponnen cantilenes allengs wijken voor felle motoriek
met ketsende Balkanritmes. Tegelijkertijd klinken er in zijn werk
sporen van zijn leertijd bij de Nederlander Tristan Keuris.
Wouters van den Oudenweijer liet in dit stuk, evenals in twee
Hongaarse dansen van Zoltan Kodály, horen dat ook
de
volkse, brutale kant van de klarinet hem niet vreemd is.
Ja, spelen kan Lars Wouters van den Oudenweijer als de beste. Het
ziet er alleen niet uit. Deze rising star is eerder een
writhing star. Hij zwiept en buigt als een windvaan bij
zwaar weer, kromt zich over zijn instrument en voorziet daarmee
zijn smetteloos spel van een krampachtig visueel contrapunt dat
het aanschouwen van zijn optreden tot een uitermate
dubbelslachtige ervaring maakt.
© Frits van der Waa 2006
|