de Volkskrant van 28-10-2002, Pagina 11, Kunst, Recensie
Haagse slagwerkgroep oorverdovend levend
Werk van Adriaansz, Baroni, Van Bergeijk, De Bondt en Dennehy. Slagwerkgroep Den Haag, Aurelia Saxofoon Kwartet en Orkest de Volharding o.l.v. Jonathan Stockhammer. Paradiso Amsterdam (27/10). Herhaling: Alkmaar (2/11).
In Paradiso was het vol zondagmiddag. Dat wil zeggen: het stond er zo vol met instrumenten dat het publiek er nauwelijks bij kon. De Slagwerkgroep Den Haag bestaat 25 jaar, en vierde dat met een monsterconcert waarbij ook het Aurelia Saxofoon Kwartet en Orkest De Volharding van de partij waren.
De musici van het eerste uur zaten in de zaal, niet op het podium. De zeskoppige Slagwerkgroep is al aan zijn derde generatie spelers toe. Maar het niveau en vooral de explosiviteit zijn nog als vanouds.
Zo kwam De Volharding, toch waarlijk geen futloos blazersgroepje, in Cornelis de Bondt's Singing the Faint Farewell aanvankelijk nauwelijks boven het gemoker uit. Het stuk werd uitgevoerd zonder de voorgeschreven striptease-act en dat kwam de muziek ten goede. De Ier Donnacha Dennehy voerde in zijn Composition for percussion, loops, blips and flesh naast zes vibrafoons en elektronische geluiden juist een video vol blote lichaamsdelen ten tonele. Jammer genoeg had het stuk evenmin veel om het lijf.
Spannender was een nieuw werk van Claudio Baroni, Axes, waarin de instrumenten rondom het publiek zijn opgesteld, zodat het geluid door de ruimte lijkt te bewegen. Het stuk eindigde met een glorieus rinkelende passage waarin de melodieën uit Monteverdi's Vespers doorschemeren. Baroni heeft zijn compositie ook daarop gebaseerd.
Gilius Van Bergeijk speelde in zijn feestbijdrage Five easy pieces, gecomponeerd voor de Slagwerkgroep en het Aurelia Kwartet, eveneens een spel met de geschiedenis. Elk van de vijf deeltjes is in een ander idioom geschreven: tonaal, bitonaal, atonaal, modaal en 'noisy'. Het vierde deel is het meest omvangrijk en doet sterk denken aan een verknipt stuk veertiende-eeuwse muziek. De klankgeving (vier altsaxofoons en een boel metalen slagwerk) is fantastisch.
Peter Adriaansz, tevens artistiek leider van de groep, schreef Composition in 3 Parts. Het is een werk in de trant van de Haagse School, waarin steeds meer slagen en akkoorden aan elkaar worden geregen tot er een denderend tutti-spel ontstaat, en dat tot drie maal toe. Ondanks een zekere overkill het klinkende bewijs dat er veel leven zit in de Slagwerkgroep Den Haag.
© Frits van der Waa 2006
