de Volkskrant van 19-12-2002, Pagina 11, Kunst, Recensie
Layton brengt verzorgde Hohe Messe
Hohe Messe van J.S. Bach, door het Nederlands Kamerkoor, La Stagione Frankfurt en solisten o.l.v. Stephen Layton. 17/12, De Doelen, Rotterdam. Herhaling: Utrecht (19/12) en Eindhoven (20/12).
De tijd van de kerstconcerten is weer aangebroken, en dat betekent automatisch veel Bach. Zo reist het Combattimento Consort nu door het land met diens Weihnachts Oratorium. Het Nederlands Kamerkoor heeft gekozen voor de minstens zo magistrale Hohe Messe. Weliswaar draagt dit werk niet zozeer de kerst- als wel een algemene geloofsgedachte uit, maar het schijnt dat Bach zelf delen ervan in de kersttijd heeft uitgevoerd, dus valt alles weer mooi op zijn plaats.
De eerste uitvoering, dinsdag in de Rotterdamse Doelen, opende wat terughoudend. Dirigent Stephen Layton wilde blijkbaar niet meteen zijn kruit verschieten, en spaarde het op voor het Gloria, waar het ensemble, aangedreven door drie juichende trompetten, in volle jubel uitbarstte.
Het Kamerkoor wordt bijgestaan door La Stagione Frankfurt, een barokorkest met gestroomlijnde strijkers, die prachtig mengen met de gematteerde klanken van fagotten, hobo's en traverso's, en vier koperblazers die laten horen dat de tijd van 'authentiek' valse toeters achter ons ligt. De basso continuo-sectie is een tikje mager bezet, zodat het fundament van de baslijnen wat weinig reliëf vertoont, vergeleken met de eloquentie van de bovenstemmen, maar aan de klankrijkdom van het geheel doet dat niet af.
Hoewel de solozangers maar weinig te doen hebben, zijn de aria's en duetten essentiële rustpunten te midden van de majestueuze koorblokken. Alt Britta Schwarz schittert in het voorlaatste deel, het Agnus Dei. De sopraan van Heidrun Kordes reikt soms niet diep genoeg, maar is verder roerend mooi. Tenor Andreas Karasiak en bas Klaus Mertens leveren waardig partij.
De onvolprezen zangers van het Kamerkoor slaagden er menigmaal in om een glimp van het goddelijke te laten doorbreken, bijvoorbeeld op het moment in het Credo dat de welhaast gefluisterde woorden ... et sepultus est worden gevolgd door een triomfantelijke lofzang op de wederopstanding. Layton houdt het geheel van vocalisten en instrumentalisten vakkundig bijeen, en komt zo tot een verzorgde uitvoering met iets meer aandacht voor de grote lijn dan voor het detail.
© Frits van der Waa 2006
