de Volkskrant van 06-02-2003, Pagina 11, Kunst, Recensie
Arianna vlamt, Theseus toetert en Amor bekoort
Arianna van Monteverdi, door Opera Studio Nederland en Muziektheater Transparant, 4 februari, Frascati, Amsterdam.
Voor muziekliefhebbers is het een tergende gedachte dat veel van Monteverdi's opera's verloren zijn gegaan. Speciaal de opera Arianna prikkelt de verbeelding, omdat daarvan niet alleen de tekst, maar ook een stuk muziek is overgebleven, het Lamento d'Arianna.
Voor musicus Jan van Outryve en regisseur Wouter van Looy, die geregeld in teamverband optreden bij het Vlaamse Muziektheater Transparant, was dat aanleiding voor een reconstructie van de vermiste opera. Het resultaat, een coproductie met Opera Studio Nederland, was deze week te zien in het Amsterdamse Frascati.
Vergeleken met de indringende Tragédie de Carmen die de Opera Studio in juni speelde, stelt Arianna nogal teleur. De Opera Studio mag dan bedoeld zijn als opstap van conservatorium naar operapodium, maar van de zeven vocalisten die hier aantreden is er maar één die volledig overtuigt, de Estlandse sopraan Aile Asszonyi, die terecht de hoofdrol zingt. Asszonyi (die onlangs ook opviel in Mascagni's Iris in de Matinee) heeft een prachtige stem en weet een vlammende expressie te bereiken zonder het naturel van haar timbre op het spel te zetten.
Dat is nu precies waar het bij Charles Hens, haar tegenspeler, aan schort. Hens was in Carmen een sterke Don José, maar is hier een Theseus die alleen maar toetert. Dat is nog verre te verkiezen boven het lelijke gekweel van countertenor Robert Ogden, die nodig wat aan zijn ademsteun en zijn mimiek moet doen. De overige zangers zijn niet onverdienstelijk, speciaal sopraan Tomoko Makuuchi bekoort als Amor.
Het helpt dat Monteverdi zulke prachtige muziek heeft geschreven, zelfs al is die hier bijeengesprokkeld uit zijn complete oeuvre. Dat er zo nu en dan brokjes Orfeo en Poppea voorbijkomen deert niet, en het barokorkestje flonkert, mede dankzij twee zinken en een veelsnarige lirone.
Desondanks is Arianna met voorsprong de saaiste voorstelling van de afgelopen jaren. Het verhaal is al niet erg opwindend, maar de enscenering is dodelijk. Regisseur Van Looy heeft de handeling gesitueerd in een wachtruimte op Schiphol. Had die zangers dan maar gewoon achter een lessenaar gezet.
© Frits van der Waa 2006
