Let op: de website is verhuisd naar fritsvanderwaa.nl

de Volkskrant van 13-09-2003, Pagina 7, Kunst, Recensie

Schönberg ensemble opent programma Engelse muziek

Britten, Knussen, Turnage, Henze en Schönberg, door het Schönberg Ensemble o.l.v. Reinbert de Leeuw. 11/9, Concertgebouw, Amsterdam.

Welluidendheid is troef in het meest recente programma van het Schönberg Ensemble, een lijstverbinding tussen Engelse en Duitse componisten. Met dit eenmalige concert, luidden dirigent Reinbert de Leeuw en zijn musici niet alleen de serie 'Tijdgenoten' in, maar tevens het 'British Season' van het Concertgebouw.

Albion staat gedurende het hele seizoen 2003/04 in het zonnetje. In totaal zijn er zestig concerten met Engelse muziek en Engelse musici, van traditionele Ierse en Schotse muziek tot hedendaags repertoire. Talrijke coryfeeën zijn van de partij, waaronder Sir Simon Rattle, John Eliot Gardiner en Ian Bostridge . Uiteraard klinkt er ook veel werk van Britse componisten, met een prominente rol voor Benjamin Britten.

Het Schönberg Ensemble opende zijn programma heel toepasselijk met diens opus 1, de Sinfonietta uit 1932, een spannend werk waarin de toen 19-jarige componist een boeiend spel speelt met intrigerende verkleuringen, bewerkstelligd door de muzikale lijnen van instrument naar instrument door te laten geven.

Van recentere datum zijn Oliver Knussens Two Organa, waarvan het eerste oorspronkelijk gecomponeerd is voor een speelgoedpiano, wat terug te horen is in de open, rinkelende klanken. Het tweede stuk is diffuser, maar even oorstrelend, met zijn wonderlijke mixturen. Jammer genoeg beslaan beide stukken niet meer dan een paar minuten.

Het Duitse deel van het concert opende met L'heure bleue van Hans Werner Henze, een kort stuk uit 2001, dat begint met veelbelovende contrasten, maar tenslotte uitloopt op vlees-noch-vismuziek. Zo bleek het oudste werk op het programma, Schönbergs eerste Kammersymphonie uit 1906, veruit het opzwependste van de hele avond - wat natuurlijk ook komt doordat dirigent en ensemble dit lijfstuk diep in hun vezels hebben zitten.


© Frits van der Waa 2006