de Volkskrant van 23-08-2004, Pagina 11, Kunst, Recensie
Warmbloedige aria's aan Prinsengracht
Grachtenfestival 2004. 21 augustus, Prinsengracht, Amsterdam. Nederland 1: 23/8, 13.15; Nederland 3 (kinderconcert): 26/8, 10.55 uur.
Glasgerinkel, het geloei van scheepstoeters en de toejuichingen van meer dan 15 duizend toeschouwers vormen het vaste geluidsdecor tijdens het jaarlijkse Prinsengrachtconcert. Het festijn, dat voor de eerste keer in 1982 werd georganiseerd, is sedertdien uitgegroeid tot een vijfdaags evenement met tientallen concerten, die ook elders in het land worden herhaald.
Het brandpunt van het festijn blijft toch de ponton voor Hotel Pulitzer. Daar werd het grachtwater zaterdagmiddag al vrijwel totaal aan het oog onttrokken door meer dan honderd schepen en bootjes. En dan was het Kinderprinsengrachtconcert nog maar de proloog. De formule daarvan is een beproefde afwisseling van klassiek en pop: vier jonge talenten mogen eerst soleren met het JeugdOrkest Nederland, en vervolgens optreden met een door henzelf uitgekozen idool, gesteund door een stevige ritmesectie.
Zo bracht de 15-jarige Remy van Kesteren samen met Simon 'Vakkenvuller' de zelden gehoorde combinatie van harpspel en rap, legden trompettist Floris Onstwedder (12) en zangeres Do eendracht aan de dag in de smachtende harmonieën van het nummer Heaven, en swingden Idol JK en pianiste Didel Bish (13) er stevig op los in Is dit alles? Maar de ster van de middag was toch wel de 10-jarige Lisa Zonderop, die feilloos geïntoneerde akkoordbrekingen uit haar viool toverde en samen met het meidentrio Treble voor een daverend besluit van het concert zorgde.
Het avondoptreden had een gedistingeerder aanzien. Tijdens het voorprogramma trad een aantal veelbelovende jonge musici aan, zoals het Romeo Kwartet, saxofonist Ties Mellema en contrabassist Rick Stotijn. Lichtvoetigheid en virtuositeit overheersten, maar er werd niettemin ook serieus muziek gemaakt. Vooral de 25-jarige, uit Wit-Rusland afkomstige Hanna Shybayeva viel op met haar flonkerende vertolkingen van Chopin en Rachmaninov en haar sprankelende aandeel in de variaties uit Schuberts Forellenkwintet.
Het moment suprême was uiteraard de entree van Vessalina Kasarova, een Bulgaarse mezzo die in Nederland nog maar zelden te horen is geweest, ondanks haar internationale glanscarrière. In aria's van Rossini, Mozart, Bizet en Gluck liet ze horen dat die niet alleen stoelt op haar volle, donkere, bijna altige stemgeluid, maar evenzeer op haar intelligente en warmbloedige interpretaties, waarin aandacht voor de tekst vooropstaat. Twee Bulgaarse volksliedjes deden aan als een wonderlijk uitstapje, vooral door de jazzy tinten in de begeleiding.
Toen Kasarova samen met bariton Thomas Oliemans in volmaakt verstaanbaar Nederlands het slotlied Aan de Amsterdamse grachten aanhief kon de avond niet meer stuk – in tegenstelling tot de vele rosé-flessen waarmee de gracht na afloop bezaaid was.
© Frits van der Waa 2006
