Let op: de website is verhuisd naar fritsvanderwaa.nl

de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 25 februari 2005 (pagina 14)

Stekelritmes en platonische boventonen

Werk van Stravinsky, Carter, Hirs en Crego door het Asko Ensemble. 23 februari, Concertgebouw, Amsterdam.

Het Asko Ensemble zette woensdag twee componerende multitalenten in het zonnetje, met nieuwe werken die overigens louter bestonden uit klinkende noten, zonder extra ingrediënten. Bijzonder was de 'terugkeer' van Cliff Crego, die als Asko-dirigent een sleutelrol heeft gespeeld in de periode dat het ensemble zich ontwikkelde van studenten- tot professioneel gezelschap. Hij trok zich vanaf 1984 lange tijd terug uit het muziekleven, maar is de laatste jaren weer volop aan de slag, als dirigent en componist, maar ook als fotograaf en vertaler van onder meer Nederlandse poëzie.

Crego was er niet in levenden lijve: zijn comeback bleef beperkt tot het octet Rally on 7th Ave, dat hier zijn eerste uitvoering beleefde. Crego perst in zeven minuten een veelheid aan invloeden op elkaar: Ives-achtige ragtimes en hymnes vervloeien met Stravinskiaanse stekelritmes, ruige akkoorden wisselen stuivertje met dwarse discussies tussen de instrumenten. Het is vergeleken bij Crego's vroege werk minder oorspronkelijk.

De Nederlandse componiste Rozalie Hirs, tevens dichteres en wetenschappelijk onderzoekster, verkent in haar Platonic ID voor zes instrumenten de psycho-akoestische effecten van door Plato beschreven boventonen. Het stuk heeft enigszins het karakter van een etude, ondanks de welluidende klankcombinaties, die merkwaardig genoeg soms leiden tot texturen die sterk doen denken aan Steve Reich's minimal music.

Naast het Septet van Stravinsky bezorgden drie werken van de nu 96-jarige Elliott Carter het concert gewicht en variatie. De hoboïste Marieke Schut en de sopraan Natalia Jakovleva schitterden in het Hobokwartet en de liedcyclus Tempo e Tempi. Adembenemend was vooral Hiyoku, een slechts vijf minuten durende, maar fantasierijke dialoog voor twee klarinetten - mede dankzij het fabuleuze spel van David Kweksilber en Carlos Galvez.

Rectificatie

Niet Galvez, maar Frank van den Brink speelde met Kweksilber.


© Frits van der Waa 2006