de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 25 april 2005 (pagina 10)
Bij het Nederlands Blazers Ensemble is het vooral gezellig
Turquoise van Kamran Ince, door het Nederlands Blazers Ensemble en Aynur. 21 april, Paradiso,
Amsterdam.
Het Nederlands Blazers Ensemble (NBE) speelt niet alleen fabelachtig Mozart en Stravinsky, maar
tapt ook graag uit de multiculturele cross-country-smeltkroes. Dat is immers van deze tijd.
In het verleden al flirtte het NBE met musici uit Ierland, Griekenland, Tsjechië en nog zo
wat, en ditmaal is Turkije aan de beurt. Voor hun jongste programma hebben de blazers aansluiting
gezocht bij de Amerikaans-Turkse componist Kamran Ince (45) en de Turks/Koerdische zangeres Aynur
Dogan (30).
Afgaande op de aanblik van een vol Paradiso is het NBE er in elk geval in geslaagd nieuwe
doelgroepen aan te boren, geheel in lijn met het streven van Rick van der Ploeg, de inmiddels
welhaast vergeten cultuurstaatssecretaris. Tijdens de bijdragen van Aynur gingen menigmaal de
handen op elkaar, maar het is de vraag of de vers geworven NBE-aanhang even enthousiast is over
Inces uit eigen en traditioneel samengestelde werk Turquoise. Afhankelijk van het gekozen
culturele uitgangspunt kan deze compositie betiteld worden als een suite, een medley of
een lappendeken. Het vlees-noch-visgehalte is nogal hoog, net als bij eerdere vergelijkbare
exercities van het NBE, die daarmee steeds meer op elkaar beginnen te lijken en vooral te
kenschetsen zijn met het oer-Hollands begrip gezellig.
Dat Ince als groot bewonderaar van Louis Andriessen een lichte tik van de Hollandse molen
heeft meegekregen, heeft daar niet zo veel mee te maken. Integendeel, het Haagse accent, met
zijn volvette, in elkaar grijpende hoketusklanken en zijn stuwende bigband-sound hoort
tot de prikkelende ingrediënten van dit programma. De gastsolisten Neva Özgen met haar
weeklagende kemençe en Cem Yildiz met zijn ruisende baglama zorgen
voor de gevoelige snaar, terwijl slagwerkster Margarita Kourtparasidou op de achtergrond menige
explosie verzorgt. En zangeres Aynur, een kruising tussen diva en marketentster, die in haar
stem een smeulende passie en een priemend timbre weet te verenigen, is iemand die van elke
noot een belevenis maakt.
Van Ince kan dat niet worden gezegd, al slaat hij in zijn poging het onverenigbare te
verenigen veel originele tonen aan. Verder is het natuurlijk reuze leuk het publiek een
plezier te doen met balkanritmes, smartlappen of Candlelightmuziek in A-mineur. Of je daar
een karavaan hoogopgeleide en gesubsidieerde klassieke musici voor nodig hebt, is vers twee.
© Frits van der Waa 2006
