de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 20 juni 2005 (pagina 10)
Zonderling stuk met hikkende solopartij
Rijnvos, Barry, Berio, Ives en Stravinsky, door het Radio Kamerorkest o.l.v. Peter Eötvös. 18 juni, Concertgebouw, Amsterdam. Radio 4: 21/6, 20.02 uur.
De invloed van overzee heeft in Nederland vooral zijn beslag gekregen in de muziek van de
Haagse School, waarin big band-sound en minimalisme gewichtige componenten zijn. In het werk
van Richard Rijnvos (40) daarentegen spelen heel andere Amerikanen een rol. Rijnvos heeft eveneens
in Den Haag gestudeerd, waar hij in 1988 tijdens een van de legendarische componistenprojecten
kennismaakte met het werk en de persoon van John Cage. Het veranderde zijn manier van componeren.
Aanvankelijk uitte zich dat in een verstolling, een gevolg van Rijnvos' wens om zijn eigen ego
zoveel mogelijk buiten spel te zetten, maar in zijn recentere werk laat hij speelser geluiden toe.
Dat geldt vooral voor de cyclus van orkeststukken waaraan hij al een aantal jaren werkt, en waarin
af en toe uitgesproken frivole geluiden te horen zijn.
Zo ook in zijn meest recente werk in de reeks, Central Dance in the Park, dat tevens het
slotdeel is van een nog te voltooien driedelig pianoconcert. Het stuk beleefde zaterdag zijn
première in een mede door het Holland Festival belegde ZaterdagMatinee. Pianist John Snijders,
die als altijd flegmatiek en flamboyantie weet te verzoenen, was de ster in dit zonderlinge stuk
met zijn flitsende, aanvankelijk hikkende en struikelende solopartij, die gaandeweg evolueert
naar een bijna Gershwin-achtige sound met swingende syncopen.
Zijn klank is hoe dan ook opmerkelijk, en laat horen dat Rijnvos steeds minder beducht is om
muziek te schrijven die abstract en toch 'lekker' is. Een speciaal kunststukje was het incorporeren
van een brokje muziek uit Charles Ives' Central Park in the Dark, dat inderdaad zo listig
is verwerkt dat het zonder de programmatoelichting niemand opgevallen zou zijn.
Rijnvos koos behalve zijn oudere stuk Antar werk van Ives (Washington's Birthday),
dat hij flankeerde met een weerbarstige Dead March van Gerald Barry, en het flonkerende
Points on the curve to find van Luciano Berio. Het Radio Kamerorkest en dirigent Peter
Eötvös maakten er een feestje van, speciaal in Stravinsky's Renard, een uitsmijter
waarin oor en orde beide het volle pond krijgen.
© Frits van der Waa 2006
