de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 8 september 2005 (pagina 15)
Muzikaal feestmaal klinkt nu ook goed
Internationale Gaudeamus Muziekweek: Asko Ensemble, Ensemble Aleph e.a. 4, 5 en 6 september, Muziekgebouw aan 't IJ. Tot en met 11 september.
In het verleden was het altijd een beetje doorbijten bij Gaudeamus. Het publiek dat afkwam
op dit jaarlijkse compositieconcours met omlijstend muziekfestijn moest pijnbankjes verduren en
ruimten zonder airco of akoestiek. Maar nu is er dan het onvolprezen Muziekgebouw aan 't IJ, waar
in alle comfort te horen is dat moderne muziek ook goed kan klinken.
Nu zijn de ensembles die de Muziekweek openden wel van het juiste kaliber. Het Italiaanse
Ensemble Algoritmo priemde de wringende slierten van Hèctor Parra's Abîme-Antigone
IV de zaal in, en het Nederlandse ensemble Insomnio wrikte met zes blazers en twee slagwerkers
menig oor los aan de hand van Christopher Trebue Moores Parallax.
Een eveneens turbulent, maar daadwerkelijk over de ruimte verdeeld spel met in elkaar grijpende
timbres en tonen ontvouwt Dai Fujikara met Fifth Station. Een cello en een trompet op het
podium zijn de aanjagers voor een met een scherp oor gemaakt discours vol dubbel- en schaduwklanken.
Het Asko Ensemble, dat dit stuk uitvoerde, werd met vaste hand geleid door de 29-jarige
Israëlisch-Britse dirigent Ilan Volkov, die zo te zien veel in zijn mars heeft. Iets
eenvoudiger had het gezelschap het in Vortex van de Litouwse componiste Raminta Serksnyte,
waarin het ensemble voortdurend neerwaarts neigt, terwijl de soloviool juist opwaarts streeft.
Soliste Heleen Hulst zette haar recalcitrante partij met groot elan neer.
Geslaagd was ook Confluence - Concerto no.4, waarin de Chinese componist Ruo Huang met
enorm veel flair geroerzeefde Stravinsky-ingrediënten en gekruide Oosterse klanken tot een
filmisch feestmaal verwerkt. Dat wordt nog versterkt door het meegecomponeerde live
schilderwerk dat boven de musici wordt geprojecteerd. Kwastkunstenaar Norman Perryman, die
de klanken hier en daar letterlijk onderstreepte, wist de Chinese toets uitstekend te treffen.
De zeventien werken die meedingen naar de Gaudeamusprijs worden omlijst door een bonte
staalkaart van het hedendaags componeren. Zo tekende het Franse Ensemble Aleph voor een komische
noot met Les 7 crimes de l'Amour, een reeks absurdistische muzikale sketches van de niet
meer zo jonge Georges Aperghis. Bij hedendaagse muziek mag ook weer gelachen worden.
© Frits van der Waa 2006
