de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 9 september 2005 (pagina 15)
Botsende stemmingen blijven toch sympathiek
Lin, Bianchi, Haddad, Al Kawas, Pritchard en Fujikara, door het Nieuw Ensemble o.l.v. Lucas Vis.
Twaalfhoven, Oh, Suzuki, Roukens en Koolmees, door Orkest de Volharding o.l.v. Jussi Jaatinen.
6 en 7 september, Muziekgebouw aan 't IJ, Amsterdam.
Het gebeurt niet vaak dat een dirigent zich zozeer aan zijn musici aanpast dat hij in kleermakerszit
op de grond gaat zitten. In Okeanos Breeze van de in Japan geboren maar al jong naar het Westen
getogen componist Dan Fujikara is dat zinvol: behalve twee blazers en een viool gebruikt hij een koto
(een liggende citer) en een sho (een bamboe-mondorgel). Het Nieuw Ensemble legt zich al jaren toe op
het combineren van inheemse en exotische klanken, en leverde onder gastdirigent Lucas Vis een evocatieve
vertolking van het stuk, dat ademtochtjes en stormvlaagjes suggereerde, en daarmee veel weg had van een
hoorspel.
Verrassender was Ba Yin van de Chinese componiste Lin Wang, die zelf charmant mauwend en
zingzeggend de vocale solopartij voor haar rekening nam. Lin gebruikt afgezien van wat slagwerk
geen Oosterse instrumenten, maar slaagt er toch in een bijna authentiek Chinese klank op te roepen.
De noviteit in het NE-programma, dat deel uitmaakte van de Gaudeamus Muziekweek, waren twee werken
van componisten uit het Midden-Oosten. Saed Haddad uit Jordanië verrijkt in zijn On Love het
westerse instrumentarium met een qanun, een met stokken bespeelde snarenkast, en daarmee met de
driekwarttonen van de Arabische muziek. Die twee stemmingen konden het niet steeds even goed met
elkaar vinden, maar Haddads combinatie van traditionele melodieën en hedendaagse samenklanken
is sympathiek.
De Libanese componiste Hiba Al Kawas bekleedde zelf de vocale hoofdrol in haar Sada Al Akwan.
Helaas kwam ze niet verder dan wat lijzige liedjes in mineur, afgewisseld met in ritmisch opzicht
eentonige staketsels vol stroef klinkende akkoorden.
Het repertoire van Orkest de Volharding is inmiddels eveneens verrijkt met stukken uit het Verre
Oosten, zoals Expand and Contract van Harayuki Suzuki, die uit vervloeiende jazz-akkoorden een
caleidoscopische maar nogal eenzijdige 'wall of sound' heeft opgetrokken. Dan is
Unsung Equilibrium van de zo te horen helemaal in Nederland ingeburgerde Koreaanse Seung-Ah Oh
stukken geraffineerder, met een scherp gesneden montage van voortdurend van kleur verschietende
blazersblokken. Oh - een naam om te onthouden.
© Frits van der Waa 2006
