de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 17 januari 2007 (pagina 15)
'Nozze' van Opera Academie overtuigt
Le Nozze di Figaro van Mozart, de Nieuwe Opera Academie. 13 januari, Koninklijk Conservatorium, Den Haag.
Herhaling: Amsterdam, 18 t/m 21/1; Den Haag (tweede akte, concertant): 28/1.
Veel heeft de Nieuwe Opera Academie niet nodig om een overtuigende Nozze di Figaro neer te zetten.
In het eerste bedrijf staat er niet meer op het toneel dan wat spullen van het Waterlooplein.
Het is waar: voor Mozarts hilarische verkleed- en verstoppartijen heb je eigenlijk al genoeg aan een oude
kleerkast, een paar boompjes in potten en een kamerscherm of twee. En een stel goede zangers natuurlijk.
Die zijn er bij de Opera Academie, het postconservatoriale opleidingsinstituut, bij de vleet, zoveel
zelfs dat met een dubbele, en bovendien zeer multinationale, bezetting gespeeld wordt.
Op de affiches wordt geschermd met de slogan 'corpsballen en merkkleding', maar regisseur Javier
López Piñón heeft dat concept intussen blijkbaar laten vallen. De rokkostuums waarin
de heren bij Figaros bruiloft aantreden zijn nogal tijdloos, en de fantastische toiletten die ontwerpster
Sophie Ketting voor de dames heeft bedacht lijken ontleend aan Kuifjes avonturen in Syldavië.
Piñón weet hoe hij het onderste uit de kan moet krijgen bij zijn jonge zangers. Het
enthousiasme spat ervan af, zelfs bij de vertolkers van minirolletjes als de stotterende notaris
Don Curzio, of het dienstmeisje Barbarina.
Bij de première van zaterdag waren het vooral Neil Baker en Estafania Perdomo Nogales die als
graaf en gravin Almaviva indruk maakten met vocale prestaties die van hetzelfde volwassen en wendbare
gehalte zijn als hun acteertalent. De Belgische sopraan Griet de Geyter, klein en kittig, stuiterde
ontwapenend over het podium als Susanna, terwijl Ludovic Provost vooral de fijnzinnige kanten van de
Figaro-rol goed naar voren bracht.
De combinatie van zangers in deze cast werkt een paar extra koddige effecten in de hand, vooral wanneer
Provost, een wat iel mannetje, wordt herenigd met zijn ouders, Bartolo en Marcellina, (Florina Bonneau en
Rea Fueter), die beide een kop boven hem uitsteken.
Grensverleggend is het niet, maar met vele kleine theatrale trouvailles wordt rechtgedaan aan het met
maatschappijkritiek doorschoten liefdesvuur dat Mozart zo ongeëvenaard op muziek heeft gezet, en
waarvan het orkest onder leiding van David Roblou de vlammetjes stevig aanwakkert.
© Frits van der Waa 2007
