de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 4 juni 2007 (pagina 10)
Barry's muziek eenvormig met vocale zigzagbewegingen
Barry en Händel, door het Ives Ensemble o.l.v. Richard Rijnvos en de New Dutch Academy o.l.v.
Simon Murphy. 2 juni, Concertgebouw, Amsterdam. Radio 4: 5/6, 20.00 uur.
Moralisme is niet meer van deze tijd, en daarom is het niet meer dan terecht dat de Ierse componist
Gerald Barry de zaken heeft omgekeerd in zijn The Triumph of Beauty and Deceit. Het zou een ode
aan de plastische chirurgie kunnen zijn: Genot en Bedrog dingen met succes om de gunsten van Schoonheid,
en de de Tijd en de Waarheid delven het onderspit. Dit alles als weerwoord op Händels oratorium
The Triumph of Time and Truth, dat nu exact tweehonderdvijftig jaar oud is.
Barry goot zijn tegenstuk, dat al uit 1992 stamt, in de vorm van een opera. Meredith Oakes schreef een
listig libretto, vol barokke stijlfiguren, maar ook ruim voorzien van scabreuze toespelingen.
De uitvoering door het Ives Ensemble in de ZaterdagMatinee leek dus een belevenis te worden, maar draaide
uit op een deceptie. Dat lag niet aan de musici of aan de vijf zangers, die een fenomenaal
uithoudingsvermogen aan de dag legden, maar aan Barry's akelig eenvormige muziek, die met zijn
voortdurende hotsebotsen en vocale zigzagbewegingen alle kwaliteiten van de tekst teniet doet, waarvan
de verstaanbaarheid nog een van de minder belangrijke slachtoffers is. Bij de entree van de Tijd, die
slepend en laag inzet, viel nog even te lachen, maar ook die werd meegesleept in de kippendrift die
Barry's partituur een uur lang vrijwel non-stop kenmerkt.
Händels Water Music, die vervolgens werd uitgevoerd door het barokorkest de New Dutch
Academy, was aanzienlijk genietbaarder. Weliswaar hadden de langzame delen wat spitser gekund, en voegde
de uitgebreide ritmesectie van twee klavecimbels, drie dubbelloopsluiten en een trommelaar naast
enthousiasme ook een zekere floersigheid toe. Maar de zure nasmaak van Barry's muziek werd er tenminste
door weggespoeld.
© Frits van der Waa 2007
