de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 25 juli 2007 (pagina 14)
Prachtige capriolen in mini-opera over de tintelingen der liefde
Giuseppe Sellitto: La vedova ingegnosa ossia il medico ignorante. Door La Petite Bande o.l.v.
Sigiswald Kuijken en Béatrice Cramoix. Amsterdam, Concertgebouw, 23 juli.
Een patiënte die niet ziek is en een dokter die geen medicus is vermommen zich als een militair en
een marktkoopman, en belanden uiteindelijk in het huwelijksbootje. Dergelijke gebeurtenissen waren
schering en inslag bij de zeventiende-eeuwse intermezzi, de komische mini-operaatjes die tijdens de
opvoeringen van grote serieuze opera's letterlijk tussen de bedrijven door gespeeld werden.
Het Belgische barokensemble La Petite Bande heeft zo'n muzikale klucht boven water gehaald. Maandag
bracht het in het Concertgebouw een opvoering van De slimme weduwe ofwel de domme dokter, in 1735
gecomponeerd door de nu obscure componist Giuseppe Sellitto.
De opvoering werd niet alleen verluchtigd met spel, kostuums en decors, maar ook met dans en acrobatiek,
dit alles in min of meer barokke stijl. Wel veroorloofden sopraan Marie Kuijken en het orkestje zich een
kortstondig uitstapje naar een negentiende eeuwse evergreen, waarin de prima donna zich van haar
zonnigste kant liet horen. Vader Sigiswald Kuijken leidde zijn musici in vliegende vaart door dansjes,
recitatieven en aria's, terwijl bariton Fulvio Bettini, goed voor deugdelijk vocaal weerwerk, uitblonk in
het werpen van schaapachtige blikken.
Daarmee waren de lotgevallen van de trouwlustige weduwe goed voor oogstrelende capriolen en oorstrelend
vermaak. Sellitto was geen grootmeester, maar inventief was hij wel: zijn muziek maakt de harteklopjes en
tintelingen waarover de weduwe klaagt bijna tastbaar. Dat deze intermezzi in de loop van de zeventiende
eeuw zouden uitgroeien tot het genre van de opera buffa is geen wonder: de kiemkracht is hier al
te horen.
© Frits van der Waa 2007
