Let op: de website is verhuisd naar fritsvanderwaa.nl

de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 27 november 2007 (pagina 15)

Gergjevs Mahler met London Symphony net te fel en schel

Mahler door het London Symphony Orchestra o.l.v. Valeri Gergjev. 25 november, Concertgebouw, Amsterdam.

Omdat het London Symphony Orchestra een nieuwe dirigent heeft, mocht het dit jaar niet ontbreken in de Concertgebouwserie Wereldberoemde Symfonieorkesten. Die dirigent heet Valeri Gergjev en is dit seizoen ook nog, voor het laatst, de baas bij het Rotterdams Philharmonisch.

Natuurlijk had Gergjev voor deze gelegenheid een Mahler-symfonie ingestudeerd. Het werk van Mahler is immers in dirigentenogen niet alleen de mooiste en grootste muziek ter wereld, maar ook het materiaal waarmee je het beste kunt laten zien wat je als stokvoerder in je mars hebt.

Het paradoxale is in dit geval dat de titaan Gergjev niet in de eerste plaats een goede Mahler-dirigent is, zodat in deze uitstalkast behalve zijn kwaliteiten ook zijn tekortkomingen aan het licht komen. Dat het LSO voor hem door het vuur gaat bleek overduidelijk tijdens hun uitvoering van Mahlers Zesde Symfonie. Het gezelschap – volgens een vorig jaar gehouden poll het op drie na beste orkest van Europa – realiseert Gergjevs bedoelingen wellicht nog scherper dan de Rotterdamse collega's. Intensiteit is daarbij het sleutelwoord.

Sfeer had de uitvoering absoluut. Alleen was het eerder de sfeer van een autoshowroom of een militaire parade, waarbij alles fonkelt en glimt, keurig in het gelid blijft en net iets te fel, schel en snel is. Heel imposant, maar tegelijkertijd eendimensionaal. Voor de satire, het weidse perspectief, of het metafysische dat zeker ook thuishoort in Mahler is nauwelijks plaats. Zelfs de koebellen waarmee de componist ons een blik door het raam van zijn componeerhutje gunt, klonken mechanisch.

De vraag rijst als vanzelf of de pantservuist Gergjev zich in Londen ook met typisch Engelse componisten als Edward Elgar en de verklaarde Mahleriaan Benjamin Britten bezig gaat houden, en wat hij daarvan terecht zal brengen.


© Frits van der Waa 2007