de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 26 november 2009
Mendelssohn gereconstrueerd
Mendelssohn Discoveries. Gewandhausorchester olv Chailly. Decca.
Hij is al meer dan honderdzestig jaar dood, maar toch valt er blijkbaar nog iets nieuws te ontdekken aan het oeuvre van Felix Mendelssohn. De Italiaanse dirigent en componist Marcello Bufalini heeft zich gebogen over de schetsen van een derde pianoconcert die in Oxford worden bewaard, en aan de hand daarvan de eerste twee delen van het werk gereconstrueerd. Het derde heeft hij er zelf bij gecomponeerd. Bufalini's versie is nu op de plaat gezet door Riccardo Chailly en het Leipzigse Gewandhausorchester, waar Mendelssohn zelf ooit chefdirigent was.
Pianist Roberto Prosseda vertolkt het werk met brille en toch sensitief. Vooral het transparante tweede deel is op en top Mendelssohn, en zelfs het uit Bufalini's mouw geschudde derde deel detoneert niet. Verdere curiosa zijn oerversies van de 'Schotse Symfonie' en de Hebriden-ouverture, compleet met de later door Mendelssohn geschrapte maten. Om die te bespeuren moet je een echte kenner zijn, maar dat is niet nodig om te constateren dat het hier om eersterangs-uitvoeringen gaat.
Bach: Brandenburgse concerten; orkestsuites. Collegium Japan olv Suzuki. Bis.
Dirigent en klavecinist Masaaki Suzuki, leerling van Ton Koopman, heeft nieuwe opnames van Bachs zes Brandenburgse Concerten gecombineerd met zijn wat oudere registratie van de orkestsuites, wat dit doosje tot een mooie aanwinst maakt. Suzuki en zijn spelers leveren pittige, maar evenwichtige uitvoeringen. Een enkele keer klinken de violen wat schriel (en dat is niet alleen de schuld van de violino piccolo in Concert no. 1), maar het smetvrije blaaswerk vergoedt veel.
Stravinsky: Petroesjka, Pulcinella, Blazerssymfonieën. Radio Filharmonisch Orkest en Radio Kamer Filharmonie olv Van Zweden. Exton.
Het is de vraag wat er nog toe te voegen valt aan de vele cd-versies van Stravinsky's Petroesjka, maar dirigent Jaap van Zweden geeft daar toch een antwoord op met een uitvoering die in de dunne, solistische passages op het broze af intiem is. Zijn Pulcinella is wat meer doorsnee, maar in de Blazerssymfonieën koppelt hij cerebraliteit aan warme klanken.
Ten Holt: Canto Ostinato. Assia Cunego. Etcetera.
Canto Ostinato, de uitgesponnen hitcompositie van Simeon ten Holt is al vele malen op de plaat gezet. Assia Cunego laat horen dat het werk het op de wasverzachtende harp minstens zo goed doet als op de door de componist voorgeschreven toetsinstrumenten. Onmisbaar voor elk modern huishouden.
© Frits van der Waa 2009
