de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 30 januari 2010
Een ode aan al wat vliegt en veren heeft
Kwam een vogel gevlogen... Regie Cherry Duyns. 28 januari, Muziekgebouw, Amsterdam. Herhaling: Amersfoort (31/1), Rotterdam (7/4), Enschede 10/4), Utrecht (29/4).
De camera zoomt in op een gespikkeld vogelei. Onderaan begint iets te bewegen, en dan stapt zomaar, floep, sopraan Barbara Hannigan uit het ei. In zwevende melodielijnen zoekt ze zich een weg door de muzikale ruimte, in een onbestemde paarzang met trompettist André Heuvelman, beiden gedragen door de zacht tremulerende marimba van Peter Prommel.
Kwam een vogel gevlogen... heet de multimediale voorstelling, waarin schitterend gefilmde natuurbeelden samengaan met gesproken en gezongen teksten. Schrijver en documentairemaker Cherry Duyns brengt hier zijn verschillende kwaliteiten samen tot een ode aan al wat vliegt en veren heeft.
Duyns' fascinatie gaat terug tot zijn kindertijd, waarin een ontmoeting met een kauwtje een sleutelervaring was. Later boden de vogels hem bezinning in de hectiek van een arbeidzaam bestaan. De voorstelling is in belangrijke mate autobiografisch, maar niet egocentrisch. Een belangrijke plaats is ingeruimd voor een blinde Belg, die gezien zijn achternaam Vanneste voorbestemd was om vogelaar te worden. Hij vertolkt de liefde voor kneu, winterkoninkje, scholekster en nachtegaal indringender en zuiverder dan Duyns het zelf zou kunnen.
De zes liederen die Bart Visman heeft geschreven op in het Duits vertaalde gedichten van Ida Gerhardt zijn welluidend en sober, maar een tikje eenvormig. Het spechtenlied De Aanstoot is met melodisch geroffel op woodblocks het meest opwindend. Ook de instrumentale tussenspelen, gecomponeerd door David Dramm, zijn opmerkelijk sereen en neigen naar ambient-muziek.
Pas na anderhalf uur mogen de op hoog niveau opererende musici even knallen, voordat Duyns zijn uitgebalanceerde getuigenis van verbondenheid met mens, natuur en cultuur met het voorlezen van het titelgedicht in kringloopvorm giet.
© Frits van der Waa 2010
