de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 3 augustus 2011
Sesostri speelt zijn eigen moordenaar
Terradellas: Sesostri. Reial Companyia Òpera de Cambra o.l.v. Juan Bautista Otero. RCOC (3 cd's)
Sesostri, de hoofdpersoon in de gelijknamige opera van Domènec Terradellas, heeft Osiri, de zoon van zijn rivaal, gedood, maar geeft zich uit voor zijn slachtoffer en beweert dat hij Sesostri – zichzelf dus – vermoord heeft.
Een beetje wonderlijk is het wel dat noch Osiri's vader, noch Sesostri's eigen moeder dat in de gaten heeft, maar dat is nu eenmaal het soort premissen dat operaverhalen aan de gang houdt.
De Spaanse componist Terradellas (1713-1751) is door het Catalaanse gezelschap Reial Companyia Òpera de Cambra uit het vergeetboek gehaald. Twee jaar terug bracht het gezelschap al zijn Artaserse op cd uit, en nu is dan Sesostri, zijn allerlaatste opera aan de beurt.
Terradellas werd geboren in Barcelona, maar componeerde zijn laatbarokke opera's in de Italiaanse steden Napels en Rome. Het gaat er dus niet werkelijk Spaans aan toe, maar wel heeft zijn muziek een opvallende vaart en bravoure. Bespiegelende aria's zijn in Sesostri sterk in de minderheid, en de zangers moeten meer dan eens hun stembanden flink in de knoop leggen.
Daar is het zestal van heinde en verre afkomstige vocalisten volledig tegen opgewassen. De titelrol wordt jubelend gezongen door de Koreaanse Sunhae Im, en de anderen doen daar nauwelijks voor onder. Het orkestje voegt kleur en brille toe. Terradellas heeft nog een stuk of tien opera's op zijn naam, dus voorlopig kan het gezelschap vooruit.
Mozart: Requiem. Choir of New College Oxford en Orchestra of the Age of Enlightenment o.l.v. Edward Higginbottom. Novum
Jongetjes – dat is waarin deze opname van Mozarts Requiem zich onderscheidt van overige versies. Alle solisten - sopraan, alt, tenor en bas – komen uit het (ook verder vrouwloze) Choir of New College Oxford, en dat klinkt, hoewel wat ingetogen en soms aandoenlijk, bepaald niet kinderachtig. Het Orchestra of the Age of Enlightenment verzorgt een solide en historisch verantwoorde ondergrond, wat zich vooral uit in de klank van trompetten en trombones.
Wim Henderickx: Disappearing in Light. HERMESensemble. Hermes
Er zit nogal wat leegte in de op boeddhistische leest geschoeide muziek van de Vlaamse componist Wim Henderickx, maar ondanks aangehouden grondtonen en getik met keitjes ontstijgt zijn werk gratuite quasidiepzinnigheid. Daarvoor zit er een te duidelijke logica in zijn noten, die zich ook allerminst beperken tot de zeven stapjes van een doorsnee toonladder.
Het naar het onconservatoriale neigende stemgebruik van zangeres Mireille Capelle is een sterk kleurbepalende factor in twee van de drie werken. Vooral de rauwe nasale klanken in Earth, het laatste deel van The Four Elements, zijn ijzingwekkend. Wel jammer dat er in de toelichting niets te vinden is over de gezongen teksten.
© Frits van der Waa 2011
