de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 1 februari 2012
Blij de dood tegemoet
Andreas Scholl. Bach: cantates. Met Kammerorchester Basel. Decca.
Als Bach en countertenor Andreas Scholl gezamenlijk hun schouders eronder zetten hoef je je echt geen zorgen meer te maken over je stervensuur. Integendeel: aan het eind van zijn Bach-cd – waarvan hij de inhoud komende zondag in het Concertgebouw komt zingen – brandt Scholl van ongeduld om het loodje te leggen, teneinde zich te verenigen met de Heiland. Dit aan de hand van Schlage doch, gewunschte Stunde, een aria die waarschijnlijk helemaal niet van Bach is, maar van zijn tijdgenoot Georg Melchior Hoffmann. Het stuk sluit desondanks perfect aan op de cantates Ich habe genug, Gott solll allein mein Herze habe en nog wat kleiner grut waarin steeds dichter wordt ingezoomd op de dood. Scholls stem vloeit als honing in het oor, en de begeleiding van het Kammerorchester Basel is van een uiterste tederheid.
Horizon 4. Werk van Mahler, van Keulen, Glanert, Jeths, Roukens e.a. Koninklijk Concertgebouworkest. RCO live (2 cd's).
Onder de noemer 'Horizon' verzamelt het Koninklijk Concertgebouworkest van tijd tot tijd de nieuwe composities die het heeft gespeeld. Aflevering 4 staat voor een groot deel in het teken van de Mahlerherdenkingen van 2010 en 2011. Zo heeft Colin Matthews een deel van een onvoltooid pianokwartet van de grote meester georkestreerd, en hebben Willem Jeths, Geert van Keulen, Detlev Glanert en Joey Roukens een scheut Mahler bij hun nieuwe stukken gedaan. Dat leidt tot veel ouderwets smachten en woelen (Glanert), smart om een dood kind (Van Keulen) en een fraaie treurmars met veel bijna-citaten (Jeths). De meest opmerkelijke bijdrage is afkomstig van Joey Roukens, met 29 jaar de benjamin in dit gezelschap. Zijn Out of control laat zich aanvankelijk beluisteren als 'Gustav Mahler meets The Lord of the Rings', en gaat dan over in een bijzonder kekke, motorische muziek die meer gemeen heeft met Ravel, Stravinsky en John Adams. Een lieflijk hoboconcert van Sjtsjedrin, SOLO van Berio en een vioolduet van Matthew Hindson vormen een buiten de thematiek vallend hors d'oeuvre.
Pieter Bustijn: IX Suittes pour le Clavessin. Steven Devine. Zefir Records.
Wie had kunnen denken dat er in Middelburg drie eeuwen terug zulke fraaie muziek gecomponeerd werd? Daar woonde en werkte destijds de organist Pieter Bustijn (1649-1729), van wie de IX Suittes pour le Clavessin door klavecinist Steven Devine op cd zijn vastgelegd. De muziek sluit aan bij die van tijdgenoten en voorgangers als Froberger, Buxtehude en Rameau. Elke suite bestaat uit een reeks gestileerde dansen, voorafgegaan door een prelude. In totaal 53 stukjes van dit soort is wat veel van het goede, maar op de cd-speler zit een pauzeknop en Devine speelt sprankelend, met een soms iets te nadrukkelijke inegalité, op een klavecimbel waarvan vooral de bassnaren heerlijk ronken en zoeven.
© Frits van der Waa 2012
