de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 5 september 2012
Jonkies en reuzen bij opening Gaudeamus
Werk van Padding, Nikodijevic, Piper, Skordis en Andriessen, door Asko/Schönberg o.l.v Gregory Charette. 3 september, Geertekerk, Utrecht. Volgende concerten t/m 9 september.
De verjonging die de Gaudeamus Muziekweek vorig jaar met de verhuizing naar Utrecht deelachtig is geworden, zet dit jaar door: men kan zich deze week laven aan een elektronische piano-jurk, een fluitorkest, nieuwe muziek voor gamelan en nog veel meer. Speciale attractie zijn nachtprogramma's onder de titel Slaap zacht – inclusief overnachting en ontbijt. Je zou bijna vergeten dat er ook nog tien jonge componisten rondlopen van wie er een komende zondag te horen krijgt dat hij of zij de winnaar is van het het compositieconcours.
Twee daarvan hoorden maandag in de Geertekerk hun eigen werk uitvoeren door Asko/Schönberg. Voor 7 unceremonious occasions van de Cyprioot Andys Skordis traden vijf koperblazers aan, die in zeven mini-delen nauwelijks definieerbare morrende en moeizame geluiden lieten horen, afgewisseld met flitsende dialogen, gestoten akkoorden en een enkele parodistische passage. Skordis, die in Nederland heeft gestudeerd, won in juni nog de Buma Toonzetters Prijs met een werk dat even eigenzinnig was, maar beduidend minder bondig en geconcentreerd dan dit koperkwintet.
Van de Brit Charlie Piper klonk een driedelig ensemblestuk, Insomniac, dat begint met velden van in elkaar grijpende echo's waaruit geleidelijk een energieke doorgaande puls ontstaat. Piper gaat heel efficiënt om met zijn noten en met de klank van het ensemble. Fel hoog en sonoor laag leiden tot een riante klank met harmoniërende verbanden die toch nooit voorspelbaar of werkelijk aan een toonladder gebonden zijn. Het eerste deel wordt gevolgd door een langzaam, ietwat kabbelend middendeel en een afwisselende finale.
De Servische componist Marko Nikodijevic won twee jaar terug de Gaudeamusprijs, die geldt als honorarium voor een nieuw te schrijven werk. Nikodijevic presenteerde hier zijn gesualdo dub/raum mit gelöschter Figur voor piano en ensemble, waarvan de vier delen nauwelijks van elkaar te onderscheiden zijn, omdat gedurende het hele werk sprake is van twee pendelende akkoorden, die de componist weliswaar overspoelt en vervaagt met inventieve klankexplosies en bijkleuringen. Soliste Pauline Post splitste zich op indrukwekkende wijze in simultaan opererende serene en opvliegende persoonlijkheden.
Twee werken van gevestigde Nederlandse componisten, door Gaudeamus-directeur Heuvelmans terecht betiteld als 'reuzen', vormden de buitenste pijlers van het programma. Martijn Paddings Three Summer Pieces is een feestje waar bekende muzikale gestalten in volstrekt nieuwe gewaden verschijnen. En het vioolconcert La Girò van Louis Andriessen, hardhandig en teder tegelijk, deed de omgeving van de Geertekerk daveren op zijn grondvesten. Ook als er na de verkiezingen geen culturele klimaatverbetering optreedt, zijn deze twee stukken zeker blijvertjes.
© Frits van der Waa 2012
