Let op: de website is verhuisd naar fritsvanderwaa.nl

de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 20 december 2012

Erdmanns stem werkt op de zenuwen

Schubert en Strauss, door Mojca Erdmann en Gerold Huber. 18 december, Concertgebouw, Amsterdam.

De Duitse sopraan Mojca Erdmann heeft veel mee. Ze staat rank en recht op het podium, heeft een heldere, lenige en draagkrachtige stem en weet waarover ze zingt.

Erdmann heeft bovendien in de persoon van pianist Gerold Huber een eminent begeleider, die met groot plezier murmelende beekjes en zoevende spinnewielen uit het klavier tovert.

Toch overtuigde het recital van de 36-jarige zangeres, die twee jaar geleden ook al eens optrad in de Kleine Zaal van het Concertgebouw, al snel niet meer.

Erdmann is wat men een 'lyrische sopraan' noemt, wat gereflecteerd werd door haar repertoirekeuze, liederen van Schubert en Strauss, met een duidelijke nadruk op het lichtvoetigere werk. Misschien hebben deze liedjes Erdmann in haar jongere jaren als gegoten gezeten. Dat doen ze nu in elk geval niet meer.

Erdmann heeft zich voornamelijk gemanifesteerd als operazangeres – van lichte partijen als die van Mozarts Zerlina tot zwaar spul als Bergs Lulu – en dat drukt kennelijk een zwaar stempel op haar vertolkingen. Haar heldere, draagkrachtige stemgeluid gaat al snel op de zenuwen werken, omdat ze te veel vibreert, tussen de bedrijven door wankel intoneert en eigenlijk gewoon de indruk maakt dat ze voortdurend overpresteert. Ze is met andere woorden domweg geen liedzangeres.

Het was vooral de arme, gevoelige Schubert die te lijden had onder deze benadering. Erdmann is bepaald niet dom en doet haar best om de inhoud van de tekst over te brengen, maar intimiteit, bespiegeling en poëzie werden node gemist.

Iets beter verging het haar in de liederen van Richard Strauss, die wat beter tegen een stootje kunnen. Maar ook hier was haar benadering erg eenzijdig.

Eigenlijk waren er maar twee liederen, Du meines Herzens Krönelein en Morgen, waarin ze de ingekeerde sfeer goed wist te treffen. Niet toevallig waren dat ook de enige liederen die vrijwel geen hoge noten bevatten. Wat doet vermoeden dat Erdmann eigenlijk een naar boven doorgekweekte mezzosopraan is.


© Frits van der Waa 2012