de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 22 mei 2013
Pakkend muziektheater in Tosca van Opera Zuid
Tosca, van Puccini, door Opera Zuid. O.l.v. Nicola Glück en Stefan Veselka. 18/5, Parktheater, Eindhoven. Tournee t/m 1/7.
De kerk is een bouwsel van doorzichtig golfplaat, dat 180 graden kan draaien en dan fungeert als het Palazzo Farnese. Voor een muurtje vanwaar Tosca, de heldin van Puccini's opera, aan het eind haar dood tegemoet kan springen, was het budget van Opera Zuid blijkbaar niet toereikend. Ook Opera Zuid heeft last van de bezuinigingen: voor het volgend seizoen staan nog maar twee opera's gepland (Carmen en La Traviata), plus een musical- en liedjesprogramma.
De inzet lijdt er niet onder. Zelfs in de onthutsende akoestiek van de Eindhovense Parkzaal deden het Brabants Orkest en dirigent Stefan Veselka Puccini's noten gloeien, en legden daarmee een goede basis voor pakkend muziektheater. Het scenisch concept van regisseuse Nicola Glück wijkt niet heel veel af van wat Puccini in het jaar 1900 voor ogen moet hebben gestaan. Het decor mag licht gestileerd zijn en de kostuums traditioneel doch van moderne snit, maar de handeling is geheel naturalistisch, zozeer dat het geminnekoos van Tosca en haar geliefde Cavaradossi in de eerste akte bijna gênant wordt.
Tosca speelt zich af tegen het decor van een politiestaat - aan het eind zijn de vier belangrijkste protagonisten allemaal dood – en zal alleen al daardoor altijd onthutsend actueel blijven. De vrolijkheid waarvoor aanvankelijk nog enige ruimte is, gaat in rook op zodra de Duitse bariton Daniel Henriks ten tonele verschijnt. Er zijn dreigender Scarpia's denkbaar, maar hij is goed bij stem en legt de benodigde onverzettelijkheid aan de dag.
Sopraan Capucine Chiaudani, die gedurende de hele reeks opvoeringen de honneurs waarneemt voor de uitgevallen Rossana Potenza, is een bedreven Toscavertolkster met iets te soepele stembanden. Dat uit zich af en toe in een wijd uitslaand vibrato, wat tijdens de in octaven gezongen duetten met Adriano Graziani tot minder prettige resultaten leidt. Die zijn gelukkig zeldzaam. Graziani is met zijn vaste, heldere tenor de meest overtuigende zanger van het stel en zijn acteurswerk als in elkaar gebeukte en ten slotte gefusilleerde gevangene is niet kwaad. In de wat kleinere rollen klinken ook fraaie stemmen, met name die van Marcel van Dieren en Martijn Sanders.
Voor de koorpassages die Puccini zo listig door de handeling heeft gevlochten doet Opera Zuid bij elke locatie een beroep op een plaatselijk gezelschap. Geen gekke keus, gezien de krachtige bijdrage die het Philips' Philharmonisch Koor leverde aan de première.
© Frits van der Waa 2013
