de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 12 juni 2013
Monumentje voor interbellum-componisten
Around Prague: Ponc, Schimmerling, Burian, Hába en Ullmann. Ebony Band o.l.v. Werner Herbers. Channel.
Around Prague is een cd waarvan de Ebony Band minstens tien jaar zwanger is geweest. Net als de Beatles in hun laatste periode treedt het ensemble niet meer op, maar maakt het nog wel platen. Al doet de Ebony Band het om een simpele reden: voor optredens is geen geld.
De muziek van Miroslav Ponc, Emil Frantisek Burian en andere tegendraadse, Midden-Europese componisten uit het Interbellum is nu een klein monumentje gegund in de vorm van deze cd.
Het is een waar surprisepakket, met verbazend goede stukken zoals het Nonet van Alois Hába (stravinskiaans in de beste zin van het woord) of de schemerrijke liederen van Victor Ullmann, prachtig gezongen door Barbara Kozelj.
Minstens zo verrassend is het werk van de veelzijdige Miroslav Ponc, van wie vier composities zijn opgenomen. Naast briljante miniaturen als zijn Vijf kleine stukken voor cello en piano staan zijn Polydynamische stukken, wonderlijk cerebrale, maar overtuigende constructies.
Klap op de vuurpijl is zijn vermakelijke, tegen de schenen schoppende muziek voor Cocteau's ballet Les Mariés du Tour Eiffel.
Willem Jeths: Hôtel de Pékin. Radio Kamer Philharmonie en Groot Omroepkoor o.l.v. Michael Schønwandt. Etcetera (2 cd's)..
Al bij de première van Hôtel de Pékin in 2008 was het lastig een verhaal te ontwaren in de muzikale en tekstuele hersenspinsels van componist Willem Jeths en librettist Friso Haverkamp. Nu het werk op cd is verschenen is het wel een omissie dat het boekje wel het libretto, maar geen verklarende synopsis bevat.
Het doet weinig af aan de enerverende muziek die Jeths in verschillende schijngestalten – uitlopend van chinoiserie tot hysterie en parodie – ontketent.
De opname, vorig jaar gemaakt tijdens een concertante uitvoering, is uitstekend. Vooral sopraan Monique Krüs maakt indruk als Cixi, de laatste keizerin van China, aan wier hoofd al deze visioenen ontspruiten. Hilarisch hoogtepunt is de veilingscène.
De veelkleurigheid van Jeths' muzikale taal kan niet verhinderen dat de overmatige kwart die een dominante rol speelt in zijn prosodie op den duur een zekere eentonigheid in de hand werkt
Purcell: Music for a while. Michael Chance. United.
Een zoetgevooisder Purcellzanger dan countertenor Michael Chance is nauwelijks denkbaar. De 58-jarige Brit krijgt in zijn vijftien vertolkingen van diverse, meestal uit grotere werken afkomstige liederen een honingzoete, maar soms frappant pinnige onderstreping van theorbe-speler Nigel North en zijn andere twee begeleiders. Het repertoire hoort grotendeels tot de canon, zoals If music be the food of love en Music for a while. Een aantal liederen is gebaseerd op een ground, een telkens herhaalde baslijn, en het blijft fascinerend wat voor verschillende wendingen de harmonicus Purcell hieraan weet te ontfutselen.
© Frits van der Waa 2013
