de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 4 september 2013
Barokwortels en een vleugje rococo
Evaristo en Joseph Dall'Abaco. "Padre e filio". Bruno Cocset en Les Basses Réunies. Agogique.
De elf Capricci voor cello solo van Joseph Dall'Abaco zijn twee eeuwen een goed bewaard geheim gebleven. Pas in 2006 verscheen een gedrukte editie van deze muziek, waarvan het ontstaan in nevelen is gehuld. Dall'Abaco, zelf een cellist, stierf in 1805, 95 jaar oud, maar de stijl van deze stukken is pre-klassiek, met nog duidelijk hoorbare barokwortels en een vleugje rococo.
Bruno Cocset is niet de eerste cellist die deze muziek op cd heeft gezet, maar zijn interpretaties zijn iets frisser en flamboyanter dan die van zijn voorgangster Kristin von der Goltz. Aardig is bovendien dat hij op de plaat de stukken afwisselt met deeltjes uit sonates van Evaristo Dall'Abaco, Josephs vader, waarin hij samenspeelt met zijn ensemble Les Basses Réunies. Cocset heeft een scherp oor voor de verfijnde charmes en de schijnpolyfonie van Dall'Abaco's muziek en schrikt er niet voor terug de herhalingen te verlevendigen met nootjes en versieringen van eigen vinding.
De Capricci zijn niet alleen capricieus, maar hebben zowel muzikaal als emotioneel een behoorlijke diepgang. Als de befaamde Suites van Bach er niet geweest waren, was dit de beste muziek voor cello solo van de hele 18de eeuw.
Berlioz: Symphonie fantastique. West-Eastern Divan Orchestra olv Barenboim. Decca.
'Divan' is een Perzisch woord voor een poëziecollectie. Goethe leende dat voor zijn bundel West-östlicher Divan, waaraan Daniel Barenboim de naam van zijn West-Eastern Divan Orchestra ontleende.
In dit jeugdorkest, opgericht vanuit de gedachte dat samenwerken de enige manier is om te (over)leven, spelen zowel Israëlische als Arabische musici.
In 2009 gaf het orkest in de Londense Royal Albert Hall een uitvoering van Berlioz' Symphonie fantastique, die nu op cd is verschenen.
Puntgaaf is de vertolking niet, vooral de inzetten zijn niet allemaal eendrachtig, maar aan vuur en vervoering, voor de gepassioneerde Berlioz essentiële eigenschappen, schort het zeker niet.
Liszts symfonische gedicht Les Préludes is een perfecte aanvulling.
Mozart: Grote mis in c. Chor des Bayerischen Rundfunks en Münchener Kammerorchester olv Dijkstra. Sony.
Als Mozart de grote mis waaraan hij in 1783 begon, had voltooid, had het werk amper op één cd gepast. Het incomplete torso, zonder Agnus en met een niet afgemaakt Credo, neemt al ongeveer 50 minuten in beslag.
De uitvoering door twee Duitse gezelschappen onder leiding van Peter Dijkstra ademt inzicht en souplesse, kwaliteiten waarvan de 35-jarige dirigent in zijn loopbaan al ruimschoots blijk heeft gegeven.
Het geluid van de Zweedse Erin Rombo is wat wel smalletjes voor de uitgesproken substantiële rol die Mozart de sopraan heeft toegedacht.
© Frits van der Waa 2013
