de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 17 september 2013
Hoge vluchten en ondiepe muziek
Olga Peretjatko: Bird Songs. 15/9, Muziekgebouw, Amsterdam.
Aan de kweelkracht van Olga Peretjatko hoeft niet getwijfeld te worden. De Russische sopraan stond in januari vorig jaar op het podium van de Stopera als Stravinsky's Rossignol. Bij haar recital in het Muziekgebouw, waarmee zondag de serie Grote Zangers aanving, haalde ze het beestje opnieuw van stal, in gezelschap van een handvol andere nachtegalen, twee zwanen, een leeuwerik, een zwaluw en een koekoek.
Op de zang van de laatste na waren de verklankingen door Tsjaikovski, Rimski-Korsakov, Grieg en anderen eerder poëtisch dan natuurgetrouw, wat de variëteit ten goede kwam. Het waren ook niet alleen vogeltjes die aan bod kwamen in het programma Bird Songs, al was in dit boeket liederen de natuur een constante factor.
Peretjatko is met haar 33 jaar een rijzende ster, en geen wonder. Aan een zonnige uitstraling paart ze een stem die van onder tot boven kracht en volheid ademt, muzikaal inzicht en een techniek die haar in staat stelt met ongebroken vibrato aan te zwellen en weer terug (messa di voce noemen ze dat). Dat vibrato is anders dan bij veel andere vocalisten geen automatische tremulant, maar al even doseerbaar.
Op haar recentelijk uitgekomen tweede cd komt dat alles in een orkestrale bedding nog beter tot zijn recht. Want het is jammer dat ze hier bij de hoge vluchten die ze ondernam enigszins op de grond werd gehouden door het niet al te verfijnde spel van haar begeleider Matthias Samuil.
Gevoegd bij het betrekkelijk ondiepe karakter van de muziek en het feit dat het timbre van Peretjatko na verloop van tijd toch wat monochroom aandoet, leidde dat alles ertoe dat het concert niet de piekervaring opleverde die er van te verwachten viel.
© Frits van der Waa 2013
