de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 27 november 2013
Krachtige zwanenzang van Radio Kamer Filharmonie
Schumann: Symphonic Works. Radio Kamer Filharmonie o.l.v. Michael Schønwandt. Challenge (2 cd's).
Slechts acht jaar heeft de Radio Kamer Filharmonie bestaan (al lagen de wortels van het orkest veel eerder), tot de cultuurguillotine van Rutte-I het ensemble een kopje kleiner maakte.
De laatste chef-dirigent, de Deen Michael Schønwandt, hoorde vrijwel direct na zijn aantreden dat hij weer kon opstappen. Naast de vele radio-optredens zag hij ook kans om samen met het orkest een mooie zwanenzang neer te zetten: een dubbel-cd met de complete symfonieën van Schumann.
De cd is allereerst een bewijs van de grote kwaliteit van het orkest, maar ook van de grote affiniteit die Schønwandt met Schumann heeft. Hij laat de muziek bruisen van jeugdige levenslust, wat goed klopt als je bedenkt dat Schumann nog maar in de dertig was toen hij zijn vier symfonieën componeerde.
De tinten zijn krachtig en helder en Schønwandt laat zich niet verleiden het palet aan te dikken met laatromantische zwarigheid – er klinken meer echo's van Beethoven dan voorafschaduwingen van Brahms – en zo hoort het ook.
Als extraatjes fungeren een fuga over het B-A-C-H-thema, georkestreerd door Henk de Vlieger, en twee delen uit de 'Zwickauer' symfonie die Schumann op zijn 19de schreef.
Händel/Mozart/Mosel: Timotheus oder die Gewalt der Musik. Concentus Musicus Wien o.l.v. Harnoncourt. Sony (2 cd's).
Het schalt en paukt er lustig op los bij Concentus Musicus Wien en dat klopt geheel met de ondertitel van Timotheus oder die Gewalt der Musik. Aan deze cd zit een heel verhaal vast.
Het is een live-opname uit november 2012, een replica van het concert waarmee precies tweehonderd jaar eerder de Weense Gesellschaft der Musikfreunde zijn oprichting vierde.
De keus viel toen op een stuk waarin de macht van de muziek centraal staat, Händels oratorium Alexander's Feast, maar dan in de duitstalige bewerking van Mozart met aanvullingen van Ignaz Franz von Mosel.
Dat levert een mooie hybride mix op: barokmuziek, maar met een zeer stevige, onauthentieke bezetting, compleet met pianoforte. Dirigent Harnoncourt weet met zijn als altijd energieke aanpak de zaak strak en doorzichtig te houden. Zeer geestig (maar voor eenmalig gebruik) is het onderdeeltje waarin hij het publiek op de tekst Weck ihn! Weck ihn! laat helpen de op de eerste cd in slaap gezongen vorst Alexander wakker te maken.
Jeux (Fauré, Poulenc, Ravel). Lucas en Arthur Jussen. DG.
De gebroeders Jussen zijn op hun 17de respectievelijk 20ste zo'n beetje de BN'ers onder de pianisten. Op hun derde cd wijden ze zich aan Frans repertoire, met name aan beproefde quatre mains-stukken als de Dolly-suite van Fauré, de Sonate van Poulenc en Ma mère l'oye van Ravel.
Het is verbazend met hoeveel gemak en vanzelfsprekendheid de jonge pianisten de vriendelijke, maar soms nog bijzonder veeleisende muziek onder hun handen vandaan laten rollen.
Autotoeters in Poulenc, tempelklokjes in Moeder de gans, het is er allemaal. Maar twee solowerken van Ravel, Jeux d'eau (Arthur) en de Sonatine (Lucas) leggen muzikaal het meeste gewicht in de schaal.
© Frits van der Waa 2013
