de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 31 juli 2014
Gretige strijd tussen strijkers en piano
Beethoven en Vasks, door het Storioni Trio. 27/7, Concertgebouw, Amsterdam.
Ook jonge honden worden oud, maar bij het Storioni Trio lijkt het bijna andersom te gaan. Toen het trio achttien jaar geleden voor het eerst op het podium verscheen, had het iets bedachtzaams, dat niet zo goed paste bij de leeftijd van de musici. Maar nu de heren middelbaar beginnen te worden, is er een gretigheid in hun spel gekomen die je eerder associeert met het enthousiasme van twintigers.
Kwaliteit heeft hun spel altijd gehad, maar bij hun optreden in de kleine zaal van het Concertgebouw lieten de strijkersbroers Wouter en Marc Vossen en pianist Bart van de Roer horen dat hun verstandhouding zich nog meer heeft verdiept. Sinds 2008 heeft het driemanschap zich nog nadrukkelijker op de muzikale kaart gezet, met het Storioni Festival, dat jaarlijks plaatsvindt in het Eindhovens Muziekcentrum.
Beethoven staat centraal in de twee concerten die de Storioni's verzorgen in de Robeco Summer Nights. Komende vrijdag spelen ze zijn Aarts-hertogtrio in combinatie met Mendelssohn en Arbós. Bij de eerste aflevering kwamen twee trio's van de jonge Beethoven aan bod, samen met muziek van de Letse componist Peteris Vasks.
In het Eerste Pianotrio klonk nog en zekere behoedzaamheid door, wat misschien wel klopt, omdat Beethoven zelf ook nog niet echt zijn tanden laat zien.
Vasks' Plainscapes is een speciaal voor Storioni gemaakte bewerking van een eerder stuk voor koor, viool en cello, waarin de stemmen vervangen zijn door een pianopartij.
Het begint prachtig, met ijle flageoletten en zachte verglijdingen, als het gehuil van de wind, maar verzandt dan in een vrij stereotiep Oosteuropees gewemel in mineur.
Maar met de muziek van Vasks is altijd wel iets speciaals: na tien minuten slaat het gekwispel abrupt om in nerveuze ritmen en rakelende arpeggio's met een veel grotere harmonische afwisseling. Op het groot gedonder waar dat vijf minuten later in uitmondt, volgt dan nog een geruststellende terugkeer naar de kwetsbare klanken van het begin.
De manier waarop het drietal vervolgens de reserve liet varen in Beethovens Derde Pianotrio was even verrassend als verkwikkend. Beethoven overrompelt hier met een combinatie van haydneske charme en de typische verbetenheid die zijn grote werken kenmerkt. De Storioni's bereikten een schitterende evenwicht tussen vervoering en discipline.
In de variatiereeks van het tweede deel mocht Van de Roer het voortouw nemen, in het menuet klonken onverwachte kleurcombinaties en in het slotdeel ontwikkelde zich een ware strijd tussen strijkers en piano. Waarna het trio in de toegift, een Elegie van Josef Suk, liet horen dat het desgewenst ook een heerlijk potje kan kwijnen en kwelen.
© Frits van der Waa 2014
