de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 14 april 2015
Giulio Cesare met overgave vertolkt
Giulio Cesare in Egitto, van Händel, door Symphonie Atlantique o.l.v. Rebecca Huber en Michael Chance. 12/4, Concertgebouw, Amsterdam.
Een afgehakt hoofd als cadeautje, dat wil er niet in bij Julius Caesar, zelfs al is het dat van zijn tegenstander Pompeius. Vanaf de eerste scène in Händels opera Giulio Cesare is het duidelijk: dit komt niet meer goed. In het Amsterdamse Concertgebouw werd Caesar in plaats van een hoofd een hoed voor de voeten geworpen. Het was een van de minimale attributen in een uitvoering die concertant heette, maar waarbij de vocalisten met overgave acteerden en bovenal schitterend zongen.
Organisator was Fred Luiten Concertorganisatie, die jaarlijks een vierdelige serie met vocale werken brengt in het Concertgebouw. Over een maand weer een Händel-opera, Semele, met opnieuw een rol voor de Amerikaanse countertenor Lawrence Zazzo, die zondag gloedvol gestalte gaf aan de oorspronkelijk voor een castraatzanger gedachte partij van Giulio Cesare.
Zazzo kreeg schitterend weerwerk van mezzo Tania Kross, die met haar theatrale flair en vocale vermogens ieders hart stal als de booswicht Tolomeo. Vrouw en zoon van Pompeius werden vlammend vertolkt door Patricia Bardon, een mezzo met een markant donker stemgeluid, en de wendbare Abigail Levis, die de vele wraak-aria's spannend wist te houden. Sopraan Anna Christy was goed berekend op de partij van Cleopatra, maar klonk in deze sterrencast naar verhouding wat vlak.
Alles werd gedragen door het energieke spel van Symphonie Atlantique, een internationaal, in Den Haag gevestigd barokorkest, dat respect afdwong door de ruim vier uur durende opera staand te spelen. Was het uit tijdnood dat bij deze 'integrale' uitvoering het slot van het tweede bedrijf werd weggelaten? Iedereen kwam vooral voor de fraaie zang, maar dat er een gat in het verhaal viel, was toch wel eigenaardig.
© Frits van der Waa 2015
