Let op: de website is verhuisd naar fritsvanderwaa.nl

de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 17 augustus 2015

Schoolslagbewegingen van Risto Joost

Dvorák, Brahms en Rimski-Korsakov. Nederlands Philharmonisch Orkest o.l.v. Risto Joost. 14/8, Concertgebouw, Amsterdam.

Behalve het Koninklijk Concertgebouworkest is er waarschijnlijk maar één muziekgezelschap dat zo vertrouwd is met de akoestiek van het Amsterdamse Concertgebouw. Dat is het Nederlands Philharmonisch Orkest, dat vrijwel al zijn symfonische concerten in de Grote Zaal geeft. Toch was de klankgeving bij het optreden van vrijdag wat al te uitbundig. Dat moet wel worden toegeschreven aan dirigent Risto Joost, die het orkest al meteen in de ouverture Carnaval van Dvorák flink van jetje liet geven.

Joost, 35 jaar geleden geboren in Estland, is al enkele jaren chefdirigent van het Nederlands Kamerkoor, waarmee hij veel lof oogst. Als orkestdirigent hebben we hem hier nog niet gehoord. Zijn debuut bij het NedPhO overtuigde niet erg, al was het wel een feestelijk programma, zoals dat hoort bij de Robeco Summer Nights.

De hoog reikende, symmetrische armzwaaien waarmee Joost het orkest in brede banen leidt en die meer dan eens aan schoolslagbewegingen doen denken, zijn tamelijk eenzijdig en kennelijk niet altijd even helder. Van aandacht voor details was niet veel te merken en in het derde deel van Brahms' vioolconcert bleef er voelbare spanning bestaan tussen het tempogevoel van Joost en solist Sergej Chatsjatrjan. Die bleef in het eerste deel ook aan de oppervlakte hangen, maar zweefde in het Adagio naar hemelse streken, gedragen door het orkest. Zijn toegift, Krunk van de Armeense componist Komitas, klonk vooral klaaglijk.

In het sluitstuk, de suite Sheherazade van Rimski-Korsakov, waren er niet alleen voor concertmeester Olga Martinova, maar ook voor de meeste andere aanvoerders mooie solopartijen weggelegd. Hoewel Joost in de snelle onderdelen de puntjes met een aanzienlijk preciezere slag behoorlijk op de i wist te krijgen, liep het stuk, waarin een beperkt aantal gegevens te lang werd herkauwd, ook weer uit op opzwepend, maar overnadrukkelijk geschetter.


© Frits van der Waa 2015