Let op: de website is verhuisd naar fritsvanderwaa.nl

de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 17 augustus 2015

Telefoonterreur in charmante vestzakopera

The Telephone/Façade, door de Nederlandse Reisopera. Gezien in Compagnietheater, Amsterdam.

Al ver voor de mobieltjes het verschijnsel in de publieke ruimte brachten, kende men de terreur van de telefoon. Daarover gaat The Telephone, een vestzakoperaatje van een half uur dat de Amerikaanse componist Gian Carlo Menotti in 1946 schreef. Met helaas maar twee opvoeringen was het dit weekeinde een van de pareltjes in het programma van het Grachtenfestival Amsterdam.

Het verhaaltje gaat over Ben, die voor hij op reis gaat zijn geliefde Lucy om haar hand wil vragen, maar daarbij telkens wordt gestoord doordat de telefoon gaat. In arren moede verlaat hij haar en doet zijn aanzoek per telefoon.

Het zelfgeschreven libretto van Menotti is bijzonder vermakelijk, vooral door de rijmende prietpraat, maar ook door de vele muzikale schakeringen die binnen de beperkingen van een telefoongesprek mogelijk blijken. Er is zelfs een woedearia. De twee jonge zangers, Maartje Rammeloo en Drew Santini, maken er een uitermate charmante voorstelling van en doen samen met pianist Evert-Jan de Groot Menotti's neoklassiek getinte muziek sprankelen.

Vergeleken bij deze geestige opening is de tweede helft van de double-bill van de Nederlandse Reisopera een geestdodende onderneming, die ook nog eens twee maal zo lang duurt. William Waltons Façade uit 1923 is gebaseerd op een reeks nonsensgedichten van Edith Sitwell, die ritmisch worden gedeclameerd met begeleiding van een zevenkoppig ensemble, De Bezetting Speelt. Zelfs de ontegenzeggelijke muzikaliteit en flair van de twee declamateurs, Rosemary Joshua en Nicholas Mansfield, kan het stuk niet redden. De vaak in rap staccato afgestoken teksten zijn grotendeels onverstaanbaar en het voortdurende gepraat zit de parodistische muziek in de weg. Na een paar nummertjes is de lol er al af – en dan komen er nog meer dan twintig. Inkorten, vertalen, ondertitelen – aan dit stuk had iets moeten gebeuren.


© Frits van der Waa 2015