de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 16 september 2015
Luidruchtige loftuitingen
L'amour et la foi: vocal music by Olivier Messiaen. Danish National Vocal Ensemble e.a. o.l.v. Marcus Creed. OUR Recordings.
Er is weinig 20ste-eeuwse muziek waaruit zo'n blijmoedigheid spreekt als uit die van Olivier Messiaen. Het werk van de Franse componist is één grote lofzang op de schepping. In de tinkelende pianonootjes in Trois petites liturgies de la présence divine hoor je Messiaens geliefde vogeltjes kwinkeleren, als afwisseling met de engelachtige, in fondanten klanken gevatte vrouwenstemmen.
Daar blijft het niet bij in dit werk uit 1943: klokgelui, spreekkoren, ketsende akkoorden en de elektronische oouueeii-geluiden van de ondes Martenot maken de loftuitingen hier en daar flink luidruchtig.
Het motet O sacrum convivium fungeert als rustpunt, waarna Messiaen het in Cinq rechants over een nog speelsere boeg gooit. Bij teksten als mayoma kalimolimo denk je gauw aan fritessaus of priklimonade, maar het gaat toch echt over de liefde. De zangers van het Deens Nationaal Vocaal Ensemble, het Nationaal Concertkoor en het Nationaal Kamerorkest leveren bevlogen en haarscherpe uitvoeringen onder leiding van Marcus Creed.
Arvo Pärt: Te Deum en andere werken. Chor des Bayerischen Rundfunks e.a. o.l.v. Peter Dijkstra. BR Klassik.
De deze week 80 geworden mystieke minimalist Arvo Pärt verklankt zijn godsvrucht veelal ingetogen, met syllabische zang en heen en weer pendelende akkoorden, die stevig liggen verankerd in een grondtoon. Dirigent Peter Dijkstra heeft met het Beierse radiokoor en -orkest een aantal fraaie live-uitvoeringen op cd vastgelegd.
Hoofdschotel is Te Deum, dat ondanks het karige uitgangsmateriaal een aantal dramatische contrasten herbergt. De naar verhouding korte Berliner Messe is in feite als compositie beter uitgebalanceerd.
In het Wallfahrtslied en Dopo la vittoria laat Pärt zich van een wat avontuurlijker kant zien, met zowaar chromatische noten en geestige variaties in de manier van declameren.
Mozart en Mendelssohn door Weiyin Chen, Marc Daniel van Biemen en Camerata RCO. Gutman.
Het is even wennen om het welbekende pianoconcert no. 12 van Mozart te beluisteren zonder de dons van een tutti-strijkersklank en de vulling van blazers. Maar de kamermuzikale bewerking is van Mozart zelf, de strijkers van Camerata RCO-leden van het Concertgebouworkest zijn top en het natuurlijk gemak waarmee Weiyin Chen de solopartij vertolkt, is bijzonder innemend.
Het Concert voor viool, piano en strijkers van een 14-jarige Mendelssohn is minder bekend, maar minstens zo charmant.
© Frits van der Waa 2015
