de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 30 november 2015
Maier trekt zich van scheidslijnen geen snars aan
Golijov, Dessner, Maier, Bartók en Piazzolla, door
Amsterdam Sinfonietta o.l.v. Candida Thompson.
Muziekgebouw aan 't IJ. Amsterdam, 26/11. Herhaling 1/12.
Een van de leuke dingen aan Amsterdam Sinfonietta is dat de musici zomaar kunnen inbreken in hun eigen programma. Zo verzorgen een violiste en een cellist tijdens een changement spontaan een entr'acte met duetjes van Bartók. En zegt solist Florian Magnus Maier: 'We gaan even iets heel raars doen', waarna hij met Izhar Elias de Romanza inzet, maar dan voorzien van surrealistische effecten en tremolo's uit de elektrische gitaar.
Maier (42) is een componist die zich van scheidslijnen geen snars aantrekt. Hij speelt in heavymetalbands, maar schrijft even makkelijk complexe partituren. Zijn Schattenspiel Suite No.2 is een gereduceerde versie van een werk voor orkest en twee gitaren, een elektrische en een akoestische. Behalve de strijkers van Sinfonietta verschijnen er ook een drummer en een slagwerker op het podium. Vanuit een mistig begin ontwikkelt zich stuwende muziek, waarin Arabische elementen te herkennen zijn. Maiers behandeling van de elektrische gitaar stoelt hier eerder op de klassieke techniek dan op, laten we zeggen, die van Jimi Hendrix. De twee gitaren mengen zo sterk met de strijkersklank dat het meer om een extra kleur gaat. Maar de contrasten, hoe subtiel ook, zijn wel heel wonderlijk.
Alle stukken op het programma laten de roots van de componisten horen, van de Roemeense Dansen van Bartók en Aheym van Bryce Dessner, een pulserend, minimalistisch, maar toch niet zo simpel stuk, tot de tango's van Astor Piazzolla en Last Round van Osvaldo Golijov. Dankzij de collectieve inzet van de spelers en het vlammende solistische aandeel van Candida Thompson krijgt het optreden een spankracht die van begin tot eind ongebroken blijft.
© Frits van der Waa 2015
