de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 12 januari 2016
Muziek van The God Squad verdient betere voorstelling
The God Squad, door Ausdauer o.l.v. Paul Feld. 9 januari, Theater Kikker, Utrecht. Herh.: Hoofddorp (15/1), Rotterdam (22/1), Den Haag (24/1), Eindhoven (7/2) en Enschede (10/3).
Op zichzelf is het goed bedacht: een vrouw die geboren wordt op het moment dat in de woestijn van New Mexico de eerste atoombom ontploft, en vervolgens, alsof ze buiten de tijd staat, met onbevangen blik beschrijft hoe ze alle gebeurtenissen van de daaropvolgende decennia ziet langsrazen. Dat is het uitgangspunt van The God Squad, een voorstelling van het muziektheatergezelschap Ausdauer. De schrijver Houellebecq schijnt er wat mee te maken te hebben, evenals de componist Olivier Messiaen, aan wiens werk de muziek inderdaad enige reminiscenties oproept.
Die muziek is knap gecomponeerd door Andreas Suntrop, Jasper le Clercq en Daniël Lehmann, die zelf ook tekenen voor de uitvoering, samen met klarinettiste Annette Schenk. Bepalend voor de kleur is de elektrische gitaar van Suntrop, die prachtig mengt met viool, klarinet en contrabas. Het notenbeeld is spaarzaam en tot op de millimeter uitgekiend, zelfs waar er rockriffs doorheen breken.
Helaas heeft tekstschrijver en regisseur Paul Feld zijn hoofdrolspeelster Gabby Bakker een niet te stuiten zee van woorden in de mond gelegd die al snel onverdraaglijk wordt. De zinsbouw is monotoon ('loop ik door de stad', 'zegt die man', enzovoort), de vertelling heeft de afstandelijkheid van een koortsdroom, en de tekst lijkt vooral bedoeld als uitstalkast voor de vele stemmetjes en accenten die de actrice in huis heeft, en die, hoe karikaturaal ook, geen enkel geestig moment opleveren.
Hoe goed de timing van taal en klank ook op elkaar afgestemd zijn, de twee lagen zitten elkaar hoofdzakelijk in de weg. Op de veel te schaarse momenten dat Bakker even haar mond houdt wordt duidelijk hoorbaar dat deze muziek een betere voorstelling verdiend had.
© Frits van der Waa 2016
