de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 4 april 2016
Premières met oorstrelende akkoorden
Turnage, Roukens, Meredith en Adams, door het Nederlands Kamerorkest o.l.v. Gordan Nikolic. 1/4, Muziekgebouw, Amsterdam. Herh.: 9/4, Haarlem.
Het Nederlands Kamerorkest heeft het lef om een hele avond met hedendaagse muziek te programmeren, gepaard met het vermogen om daar ook een zaal goed gevuld mee te krijgen. Het oudste, en beste, stuk is Shaker Loops, waarin de Amerikaan John Adams in 1978 emotionele lading toevoegde aan minimalistische muziek. Daartegenover staat een veel recenter groot werk, het vijf jaar oude Percussion Concerto van de 34-jarige Joey Roukens. Twee delen zijn hectisch en enerverend, zodat slagwerker Dominique Vleeshouwers heen en weer moet schieten tussen de vele instrumenten. De overige twee delen zijn juist weids en welluidend, met schitterende filmmuziekachtige samenklanken.
Het pakket bevat ook twee Nederlandse premières. A Quiet Life voor strijkorkest van de Brit Mark-Anthony Turnage stamt al uit 2002 en maakt deel uit van een groter werk, wat de betrekkelijk geringe lengte en de wat beperkte muzikale inhoud verklaart. Turnage, die ook ruige muziek heeft geschreven, toont hier zijn classicistische kantjes, met over elkaar schuivende spaarzame lagen, contrasten tussen hoog en laag en floersige, maar oorstrelende akkoorden.
Frappanter zijn de Origami Songs uit 2013 van de Schotse performer en componiste Anna Meredith. Blofluitist Erik Bosgraaf is de solist in vijf toegankelijke deeltjes van elk drie minuten, waarin het orkest, opgeluisterd met enkele blazers, slagwerk en een klavecimbel, bekoorlijke, repetitieve, maar vaak onverwacht evoluerende mengklanken produceert. Vogelachtige geluiden in het eerste deel en het scheuren van velletjes papier sluiten fraai aan op de titel van het werk.
© Frits van der Waa 2016
