de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 27 mei 2016
Heel oorspronkelijk muziektheater met Batavialatina en rituele muziek
Dijkdrift. Muziektheater van Jibbe Willems en Raaf Hekkema, door Calefax en Silbersee o.l.v. Annechien Koerselman. 25/5, Landgoed ter Couster, Heiloo. Herh.: 27-29/5 en (Oerol Festival) 1 t/m 19/6.
'Benna dit la die della Genada?' Op het eerste gehoor is het een vreemd soort koeterwaals dat de personages in Dijkdrift spreken. Maar het blijkt toch mededeelzaam; het 'Batavialatina', de zelfuitgevonden taal van schrijver Jibbe Willems heeft een harde kern van Nederlands, doorspekt en bijgekleurd met Latijn, Italiaans en Spaans.
Dijkdrift is een van de openingsvoorstellingen van Karavaan, het festival voor locatietheater dat zich tot en met 5 juni afspeelt in Alkmaar en omstreken. Het verhaal speelt zich af op een eiland waar een geïsoleerde groep mannen aldoor bezig is met graafwerk en rituelen. Er is natuurlijk een individualist, de Jongen, die voor zichzelf denkt. Vrouwen zijn er niet, ze verbeiden de komst van de 'Femina' die 'Genada' zal brengen. Maar als er dan zomaar een vrouw verschijnt, blijkt alles toch anders te lopen dan ze hadden verwacht.
Dijkdrift is boeiend en heel oorspronkelijk muziektheater, waarin de verschillende disciplines bijzonder knap verweven zijn. Het zangerscollectief Silbersee speelt ook op instrumenten en de blazers van Calefax zingen net zo hard mee. De rituele muziek van Raaf Hekkema sluit schitterend aan op het libretto. Hekkema is uitgegaan van de Mariavespers van Monteverdi, maar daaruit springen vooral een paar highlights in het oor. Er zijn ook passages die aan spiritual-muziek doen denken.
De vormgeving, een beetje tussen Archeon en Game of Thrones in, is schitterend. De gestileerde regie van Annechien Koerselman brengt het verhaal nabij, maar zorgt ook dat de rauwe, schokkende taferelen niet al te hard aankomen. Dit van religieuze kenmerken doordrongen stuk is een satire, maar de ondertoon is er toch een van dringende ernst.
© Frits van der Waa 2016
