de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 22 juli 2016
Piemontesi schotelt publiek goddelijke momenten voor
Mozart, door Francesco Piemontesi. 19/7, Concertgebouw, Amsterdam.
Met grote voortvarendheid stortte Francesco Piemontesi zich dinsdagavond in de eerste van het drietal Mozartsonates dat hij voor de pauze ten gehore zou brengen. De impulsiviteit was overrompelend, maar bleek tot in de puntjes gecontroleerd. Piemontesi zette contrasten sterk aan, liet melodielijnen buitelen en bijten boven een ondergrond van getemperde, maar razendsnelle akkoordbrekingen, en bereikte een ultieme expressiviteit zonder ook maar even in pathos te vervallen.
De 33-jarige Zwitser is een veelzijdig musicus, maar staat bekend om zijn speciale affiniteit met Mozart. In zijn uiterst doordachte benadering verraadt zich de invloed van een van zijn leermeesters, Alfred Brendel. Dit optreden in het kader van de Robeco Summer Nights was in zekere zin een vervolg op het concert dat hij eerder dit jaar in de Amsterdamse Kleine Zaal aan de componist wijdde.
De extraverte, bijna kwajongensachtige stemming die hij opriep in de snelle delen van die drie relatief vroege sonates was bij vlagen confronterend, bijvoorbeeld in de slotnoten van de Sonate KV 281, waarbij hij de voorhoudingen liet klinken als regelrechte dissonanten. Daartegenover stond zijn fijnzinnige benadering van de langzame delen. Met fluisterklanken die als van achter de horizon leken op te doemen en weer te verdwijnen, en een verdroomde, maar glasheldere zangerigheid die geen moment zweemde naar de poezelige klanken die zich kunnen voordoen wanneer pianisten Mozart op een moderne concertvleugel uitvoeren.
Met de Fantasie KV 475, gevolgd door de Sonate KV 457, reduceerde Piemontesi de eerste helft van het concert tot een schot voor de boeg. Niet gehinderd door de storende klanken die doordrongen vanuit de Grote Zaal, waar de Beatles-coverband The Analogues optrad, speelde hij in deze monumentale, dramatische werken waarlijk in dialoog met de componist.
Mozarts muziek is hier zo contrastrijk dat de verbrokkeling op de loer ligt, maar Piemontesi hield die meesterlijk op afstand en bezorgde het publiek in de toegift, een variatie uit het slotdeel van Sonate KV 284, nog een paar extra goddelijke momenten.
© Frits van der Waa 2016
