de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 15 augustus 2016
Verdi's noten doorspekt met luide technobeat
Traviata Remixed, van Giuseppe Verdi. Door Nieuw Nederlands Operafront o.l.v. Lotte de Beer en Steven Sloane. 13/8, Zuiveringshal West, Amsterdam. Herh.: 16, 17 en 18/8.
Opera's met een goed verhaal zijn altijd actueel. Omdat niet iedereen dat in de gaten heeft, kan het geen kwaad de aankleding nog wat actueler te maken. Dat is de insteek van Traviata Remixed, een voorstelling van Nieuw Nederlands Operafront, tevens onderdeel van het Grachtenfestival. Verdi's opera is door twee bewerkers gearrangeerd voor een dertienkoppig, deels elektrisch ensemble en wordt opgevoerd in de Zuiveringshal West, een ruimte die meer aan een dancing doet denken dan aan een theaterzaal.
Dat is ook precies de bedoeling van regisseur Lotte de Beer. Hoofdpersoon Violetta laat zich namelijk door haar ongeneeslijke ziekte niet op de kop zitten en geniet van de feestjes die het leven te bieden heeft. Op zulke momenten worden Verdi's noten doorspekt met passages met luide technobeat. Flitsende videoprojecties maken de eigentijdse setting compleet.
De scheidslijnen tussen publiek en spelers zijn bewust vervaagd, maar dat maakt het geheel er voor de toeschouwers op de wat afgelegen tribune niet overzichtelijker op. De zangers zetten zich met prijzenswaardig vuur in. Voorop staat Alexandra Flood, die Violetta gepassioneerd, maar oorstrelend vertolkt, met tenoraal weerwerk van Alessandro Scotto di Luzio als Alfredo, terwijl de grijze Ernst Daniël Smid een waardige Germont neerzet.
Toch is de voorstelling in muzikaal opzicht geen pretje. Als het orkestje even de ruimte krijgt, is te horen dat de bewerking goed klinkt en vele subtiele kleuren heeft. Maar doordat de stemmen veel te luid versterkt zijn, worden al die details, inclusief basnoten en middenstemmen, het grootste deel van de tijd volkomen platgewalst. Van de orkestgolven die bij een gewone Verdi de solisten dragen, is hier niets meer te bekennen.
© Frits van der Waa 2016
