de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 25 augustus 2016
Moderne Don Giovanni maakt indruk
Don Giovanni, van Mozart,
door Holland Opera o.l.v. Joke Hoolboom en Johannes Leertouwer. Gezien 19/8, Werkspoorkathedraal, Utrecht. Nog te zien op op 26, 27, 28/8 en 1, 2, en 3/9.
In de ogen van doorgewinterde operaliefhebbers zal het waarschijnlijk blasfemie zijn: een door elkaar gehusselde Don Giovanni waaruit ruim een kwart is weggeknipt, waarbij de personages Leporello en Masetto in elkaar geschoven zijn en waarin entr'actes met een stevige housebeat voor afwisseling zorgen. Maar de hoofdzaak is: het werkt.
Waar het Operafront vorige week met Traviata Remixed niet echt lukte een moderne presentatievorm voor opera te vinden, slaagt Holland Opera hier met glans. Want het gecondenseerde libretto snijdt hout, in de dancedreun zitten de akkoorden van Don Giovanni's hellevaart verstopt en het gebruik van de ruimte, een voormalige Utrechtse fabriekshal, is inventief en bij vlagen verbluffend.
Met een enorme loopbrug en auto's die van achter uit de hal komen aanscheuren schuwt regisseur Joke Hoolboom het grote gebaar niet. Maar evengoed zijn er subtiele grapjes, zoals de befaamde catalogus van Don Giovanni's veroveringen, die Leporello met vanzelfsprekend gemak op zijn smartphone doorneemt.
Op een enorme verhoging met daaronder een rij deuren zetelt de Nieuwe Philharmonie Utrecht, die Mozarts muziek onder leiding van Johannes Leertouwer de juiste – zij het elektrisch versterkte – glans geeft. De hele stellage schuift in de loop van de voorstelling vrijwel onmerkbaar naar achteren, zodat de lege ruimte ervoor nog leger wordt. Maar het minimum aan attributen wordt goedgemaakt door de effectieve belichting en de vijf dansers die Don Giovanni's demonen verbeelden.
Holland Opera, voorheen Xynix, is al sinds 1994 actief en richtte zich aanvankelijk op opera voor kinderen, maar heeft het werkveld sindsdien uitgebreid. Topvocalisten kan het zich niet veroorloven, maar de zeven jonge, merendeels Nederlandse zangers stellen allerminst teleur.
Bariton Martijn Cornet is als rokkenjagende edelman geen macho, maar wel beurtelings zoetgevooisd en vilein, terwijl Rick Zwart een bijzonder sympathieke Leporello neerzet. Jammer is dat door de inkorting het gesteggel tussen baas en knecht grotendeels verdwenen is. Het aandeel van Donna Elvira en Donna Anna is daarentegen goed overeind gebleven, en Leonie van Veen en Fenna Ograjensek leggen daarin de nodige passie, terwijl Lilian Farahani aandoenlijk is als Zerlina. En hoewel de Commendatore van Sinan Vural wat lichter klinkt dan gebruikelijk, zorgt hij met behulp van grootse theatrale middelen en krachtige muzikale inzet van de hele equipe wel voor een bloedstollende slotscène.
© Frits van der Waa 2016
