de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 30 september 2016
Halfvolle Doelen deert Christie en de zijnen niet
Bach, door Les Arts Florissants o.l.v. William Christie. 28/9, de Doelen, Rotterdam.
Hoewel William Christie al zo'n veertig jaar actief is als dirigent en klavecinist, staat hij niet bekend als een Bach-exegeet. Hij heeft zich met zijn in Frankrijk gevestigde ensemble Les Arts Florissants altijd meer toegelegd op Franse opera's en de muziek van Monteverdi en tijdgenoten. Maar dit jaar is een Bachjaar voor hem. Begin deze maand bracht hij in de Londense Albert Hall een uitvoering van de Hohe Messe, gevolgd door een tournee met een kleinschalig Bachprogramma, waarmee hij woensdag Rotterdam aandeed.
Het podium van de Doelen leek erg groot voor het groepje musici, en het Rotterdamse concertpubliek had blijkbaar wat anders te doen. In de nog niet half volle zaal zwom de klank rond in een badje van galm.
Het speelplezier van Christie en de zijnen was er niet minder om. In de cantate Weichet nur, betrübte Schatten bejubelde Rachel Redmond met haar fris klinkende sopraan de geneugten van de huwelijkse staat, terwijl tenor Reinoud van Mechelen zich extra klaaglijk voordeed als zondaar in Ich armer Mensch, eveneens een solocantate. Daartussenin klonk een geestrijke vertolking van de sonate voor twee violen en basso continuo BWV 1039, waarin de vloeiende lijnen van twee solostrijkers voortgestuwd werden door twee basstrijkers en het pinnige klavecimbel van Christie.
Hoewel de Tweede Orkestsuite allerlei leuke accenten bevatte, zoals plotselinge uitdunningen van het muzikaal weefsel en onverwachte tokkeltonen in de bas, ontbrak het de uitvoering door stemmingsproblemen aan homogeniteit. Maar in de befaamde Kaffee-Kantate, waarin bas André Morsch zich profileerde als brommerige vader die het aan de stok krijgt met zijn aan koffie verslingerde dochter, kwam alles lustig uitgezongen op zijn pootjes terecht.
© Frits van der Waa 2016
