de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 22 mei 2017
Gekkigheid wordt niet geestig in 'Barbier' van Opera Zuid
Il Barbiere di Siviglia, door Opera Zuid o.l.v. Geert Lageveen, Leopold Witte en Per-Otto Johansson. 18/5, Parktheater, Eindhoven (try-out). Tournee t/m 4/7.
'Barbier, kapper, chirurgijn, botanicus, apotheker, dierenarts, manusje van alles', zo kenschetst Figaro zichzelf in Rossini's opera Il Barbiere di Siviglia. In de nieuwe enscenering van Opera Zuid deelt hij ook nog snuifjes coke uit. Regisseurs Geert Lageveen en Leopold Witte hebben de opera namelijk verplaatst naar het heden, en wel naar een chic kuuroord, waar verveling en decadentie troef zijn.
Het resort ziet er schitterend uit. Boven een groot zwembad, niet dieper dan een voetbad overigens, hangen een soort zwevende kelken van textiel, die in allerlei kleuren worden belicht. De kostuums hebben ook van die glimtinten die we associëren met gelikte advertenties uit glossy's.
Rossini's befaamde opera, die draait om de pogingen van graaf Almaviva en zijn helper Figaro om de lieftallige Rosina los te weken uit de klauwen van haar pleegvader Don Bartolo, zit vol verkleedpartijen en misverstanden. Het verhaaltje is nauwelijks dieper dan het zwembad, maar de kostelijke muziek houdt het gewoonlijk wel overeind, zeker als die zo goed wordt gezongen als hier. Opera Zuid sukkelt achteraan als het om subsidie gaat, maar loopt voorop wat betreft veelbelovend operatalent.
De ster van de avond is de Franse mezzo Romie Estèves, een bijzonder charmante Rosina. Niet alleen heeft ze een wendbare stem met als extra een krachtig laag register, maar haar al even soepele manier van bewegen verraadt dat ze ook nog een dansopleiding heeft gevolgd. De Zuid-Afrikaanse bariton Luthando Qave, getooid met een voor een kapper wel zeer weelderige bos haar, heeft een mooi bronzig stemgeluid. Hij zet Figaro met zo veel enthousiasme neer, dat hij tijdens de hier beschreven try-out af en toe wat voorliep op dirigent Per-Otto Johansson en de Philharmonie Zuidnederland, die het in de Eindhovense zaalakoestiek vrij zwaar hadden. Graaf Almaviva (de Slovaakse tenor Juraj Holly) houdt qua uiterlijk het midden tussen een nerd en een watje, maar zingt allerbekoorlijkst. Ook Stefan Stoll als Bartolo, Marcel van Dieren als Basilio en Veerle Sanders als Berta leveren prima prestaties.
Minder overtuigend is de kuuroordtransplantatie van Lageveen en Witte, die in 2013 nog een geslaagd operaregiedebuut maakten met een in de jaren zestig gesitueerde Carmen. Het toneelbeeld is dikwijls te vol met verveelde vakantiegasten, die soms standbeeld spelen, dan weer dom rondhossen en het grootste deel van de tijd met stoelen lopen te slepen. Een groot deel van de tijd lukt het niet om Rossini's gekkigheid echt geestig te maken. Dat neemt niet weg dat er mooie momenten zijn. Memorabel is vooral het slot van het eerste bedrijf, waar de regisseurs de zangers in slow motion laten bewegen, wat een fantastisch contrast oplevert met de rondtollende muziek.
© Frits van der Waa 2017
