de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 30 november 2018
Engelenzang en onuitputtelijke fantasie
Guardian Angel, door Rachel Podger en Voces8. 27/11, Muziekgebouw, Amsterdam. Herh.: Den Haag, 30/11.
Zo harmonieus zingen de acht zangers dat ze via het trommelvlies de genotshormonen rechtstreeks je hersenen in lijken te sproeien. En dan is er nog die eenzame violiste, die al even hemels speelt, en zich van tijd tot tijd bij hen aansluit. Het programma Guardian Angel, waartoe het Britse a cappella-octet Voces8 en barokvioliste Rachel Podger de handen ineen hebben geslagen is een ietwat losbladige, maar toch organische opeenvolging van composities uit diverse tijdsgewrichten.
Alleen al de opening: met een simpele melodielijn vanaf het podium roept Podger meerstemmig gezang op dat neerdaalt van het balkon, en laat daarna horen hoe de barokcomponist Heinrich Biber met onuitputtelijke fantasie telkens weer nieuwe noten drapeert over een eenvoudig skelet van vier dalende tonen. Waarna de intussen afgedaalde zangers (vijf mannen en drie vrouwen) er nog een schepje bovenop doen met de over elkaar duikelende alleluia's van Hieronymus Praetorius' Angelus ad pastores ait.
Drie eigentijdse composities sluiten naadloos aan op het oudere werk. Jonathan Dove schuift sonoriteiten over elkaar in een liedje over de drie koningen, James MacMillan doorspekt verzadigde klankstapelingen met een weelderige soloviool, en in het speciaal voor deze combinatie geschreven sluitstuk, Antiphon for the Angels, geeft de jonge componist Owain Park blijk van een apart gevoel voor kruidige akkoordcombinaties.
Iets minder verrassend is Podgers smetteloze vertolking van de Partita BWV 1013 (eigenlijk een fluitstuk) waarvan de vier delen telkens worden afgewisseld met vocaal werk. Maar in een programma over muzikale beschermengelen is Bach natuurlijk altijd op zijn plaats.
Op 22 januari is Voces8 opnieuw te horen, in de Rotterdamse Laurenskerk. Noteer het maar vast.
© Frits van der Waa 2018
