de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 3 december 2018
Welbehagen verkeert in koude kermis
Prokofjev, Schnittke, Haydn en Beethoven, door Amsterdam Sinfonietta en Marc-André Hamelin. 1/12, Muziekcentrum, Enschede. Herh.: Arnhem (7/12) en Amsterdam (6/12 (afwijkend programma) en 8/12).
Over de veelzijdigheid en eigenzinnigheid van pianist Marc-André Hamelin is al menigmaal de loftrompet gestoken. Erkende meesterwerken stoft hij af en ook breekt hij graag lansen voor de veronachtzaamde dan wel eigentijdse componist. Reden genoeg voor het eveneens eigenwijze Amsterdam Sinfonietta om de 57-jarige Canadees uit te nodigen voor een samenwerkingsproject.
Dat kent twee variaties. Het programma waarin Hamelin werk van Stockhausen en een door hemzelf gecomponeerde passacaglia ten beste geeft, wordt kennelijk minder verteerbaar geacht, want het klinkt alleen op 6 december in Amsterdam. Op overige podia speelt hij in plaats daarvan Haydn.
Niet dat Hamelin het zijn gehoor in deze variant gemakkelijker maakt. De inzet waarmee hij en Sinfonietta Alfred Schnittkes in 1979 gecomponeerde Concert voor piano en strijkorkest van grote spanningsbogen voorzien, kan niets verhelpen aan de onaangename gewoonte van deze componist om alles wat maar enige charme heeft fluks om hals te brengen met armetierige rambammuziek.
Helaas verkeert het welbehagen dat verwacht mag worden van Haydns Pianoconcert in G ook al in een koude kermis. Het is al geen erg verstandig idee om voor dit werk een moderne concertvleugel te gebruiken. Als om dit te benadrukken spijkert Hamelin de strijkers achter het behang met steenachtig staccatospel en een benadering die ook in het iets terughoudender gebrachte middendeel uitgesproken cerebraal blijft.
Met een bewerking van acht miniatuurtjes uit Prokofjevs Visions fugitives en een zinderende vertolking van Beethovens Strijkkwartet opus 95 laten aanvoerder Candida Thompson en de musici van Sinfonietta horen dat het hun althans niet schort aan warmte en gevoel.
© Frits van der Waa 2018
